Водата, додека тече мирно, разлева спокојство.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Некогаш, додека течеше повоената обнова, па и потоа, со полни гарди го впиваше здивот на земјата.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Додека течеше овој разговор солзи се слеваа низ лицето на Рада, истовремено полнејќи го срцето на злобната Ружа.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)