додека (сврз.) - ѝ (зам.)

Но зимата трае додека ѝ е времето.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сѐ додека ѝ се чинеше дека сѐ уште се блиску двајцата мажи, таа беше мирна и се чувствуваше сигурна.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Во миговите додека ѝ честитаа за наградата, Рада само со крајот на окото успеа да го фати профилот на господинот што седеше до младата дама. Профилот и ништо друго.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Големи маки имаа додека ѝ ги откопачија раширените корења.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Во текот на целиот ден, додека се движеше низ куќи и надвор, во текот на ручекот на терасата под сенката на сеницата, и подоцна, додека ѝ помагаше на Кети да го лупи грашокот, да ги полни теглите и да ги затвора со ластичиња, болката сè уште ја мачеше.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Можеби дим, два на отворениот прозорец, додека ѝ диктира на сестрата.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И, додека ѝ шепотеше на мајка си дека тој можеби ќе ја напушти затоа што не може да го задржи плодот во својата утроба и покрај сите напори, и покрај тоа што ги почитува советите од сите лекари, двете плачеа заедно.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Денес, додека чекореше напред, сам по белината, и додека ѝ се радуваше на таа своја самота, тој можеше добро да сфати што е тоа во него.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Откако ми блесна оваа мисла додека ѝ честитав на Деспина чинам сиот досегашен товар како да падна од мене!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Овој разговор се водеше помеѓу Зрновски и Јана пред да ѝ го постави Зрновски она провокативно, а по мое мислење и неодмерено прашање, дали ѝ се допаѓа новиот млад пријател и тоа во присуство на Самоников, а Јана речиси во истиот момент со прстот нерешително покажа кон мене, како да избира помеѓу многумина, и покажувајќи кон мене таа всушност ја крена раката за да го скине јаболкото, си реков и сетив дека црвенеам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Всушност и не сакајќи тој ни откриваше дека најсреќните мигови од врската со Јана ги има доживеано уште во часовите додека ѝ се приближувал.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Господи, колку беше продуховен додека ѝ помагаше на Јана да се доизрече!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Мислам на будењето на Катерина; на бокалот вода додека ѝ ги бришев градите со студената намокрена крпа; на топлите симиди.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Помеѓу другите дребулии што ги спомнав, мислам дека не заборавив на Катерина да ѝ порачам да наврати во нашата амбуланта по работното време, бидејќи ми се пожали дека е со впечаток оти насекаде по телото ѝ шетаат стоногалки.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Сеќавав како ѝ поигрува крвта под меката кожа додека ѝ ги галев подлактиците.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Нему веројатно му го скратуваше дишењето токму таа помисла.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И додека ѝ се восхитуваме и насладуваме на глетката, не забележавме дека на соседната клупа седнаа двајца мажи на чии лица изразито се гледаат старечките брчки.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
А ти, излезен од постелата на розата Или од некој друг пообичен цвет, на пример Анамска рака (цвеќе што секому му нуди скромна насмевка, Но и нешто друго, умешно затскриено зад насмевката) Ја истресе утринската роса од очите, И знаеше дека согоруваш, како младиот крпач на Чевли од сутеренот, додека ѝ предава чифт Поправени летни обувки на студентката од мезанинот Во која потајно е вљубен.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
„Се смеев!“, велеше Рајна додека ѝ ги мачкав раните со онаа моја жолта маст.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Ме болеше ама се смеев бидејќи тие веруваа дека сум некоја ситна алка во некој важен синџир!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Една од болничарките ја натера да се врати во редот, полека удирајќи ја по грбот, додека ѝ зборуваше со многу сладок глас: - „Наваму, убавице. Телефонот е ваму.“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кога се увери дека сите затворенички спијат, болничарката се доближи до креветот на Марија и ѝ шепотеше во увото бесрамни нежности, додека ѝ ги бакнуваше лицето, вратот напнат од страв, здрвените раце, парализираните нозе.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
- „Но, јас дојдов само за да телефонирам“ ѝ рече Марија.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Летото пристигна без посебни најави во првите недели на јуни и требаше да се преземат итни мерки, зашто за време на мисата, задушувајќи се од топлина, болните жени почнаа да ги соблекуваат своите зимски облеки од етамин.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Татко, додека ѝ одговараше на загрижената Мајка, си направи брза геостратегиска калкулација во свеста: ако, на времето, Европа не го прифати отпорот на Скендербег и не му помогна во дваесет и петгодишната војна, по голе­мата опсада во тврдината Круја, и не го спаси Балканот од Отоманската Империја, тогаш сигурно ќе го прифати и ќе го поддржи некогашниот франкофон водачот Енвер Хоџа, во неговиот отпор кон советската империја, од кој ѝ се закануваше пропаста.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)