Ја поздравив вечерта, смевосмело, смевозаразно, и си продолжив полетно со озвучените патики и со мами-поглед кошулата во прегратка на средбата, додека ехото на смевопесната ми одѕвонуваше во ушите, со смеа, смеа, смеа, смеа...
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)