додека (сврз.) - залепен (прид.)

Плачеше ли тогаш или се радуваше малата Сања под раздивеното тело на Авни, беше дилемата на тетка ѝ која, наслушувајќи преку ѕидот што ја делеше од собата исполнета со усвитеноста на зрел маж и девојче кое штотуку ја доживува својата женскост, почувствува необична потреба и таа да биде дел од играта и, во исто време, и плачеше и се радуваше додека залепена со увото за ѕидот, со средните прсти од двете раце силно се притискаше меѓу нозете.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)