додека (сврз.) - надвор (прил.)

Една вечер додека надвор врнеше, во една соба, покрај распаленото ќумбе, неколцина партизани шиеја знамиња.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Тоа беше песничката на Маргот, песничката што ја прочита со спокоен глас во тивката училница, додека надвор врнеше.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Додека надвор вее снег, Лидија и Зоки гледаат низ прозорецот.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Кога се ракуваат, нејзината дланка е студ студена.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Нормално, не може да се сети, крвта му удира в глава и тој се поти од нервоза, додека надвор врне, а тој воден, како покиснат глушец, пребарува по подот на телефонската кабина.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Пиев се додека водата не почна да излегува од моето тело низ секоја пора и сѐ додека надвор од мене не се покажа во вид на свилени нишки, па така и јас се здобив со сјајна грива со бои од виножито.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)