додуша (сврз.) - сѐ (прил.)

Таа е свикната на овој мебел. Во овој салон е израсната, во него созреа, тука деноноќно вежбаше, дури и сега во него создава музика, додуша сѐ помалку своја, сѐ повеќе туѓа.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)