зашто (сврз.) - нема (гл.)

Не е важно колку е ова вистина зашто нема ништо што е вистина или невистина.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Навистина, овие кучиња го засмрдуваат Париз, зашто нема ѕид, сокак, улица, а да не е опогането со кучешки измет.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Ако е сама, и таа ќе копнее, не како него, лошо и налудничаво, зашто тој старее а таа има седумнаесет години, ќе копнее убаво и жаловито како ластовица, и не за некого, зашто нема приличен пред нејзината младост, а така сама од себе дека е толку чудно убава.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Можело, на пример, поради каква да е причина да не дојдат тие двете на изложба, или да дојдат дури откога ќе биде затворена, или да намине само девојчето, во кој случај изненадата полесно ќе се изживееше, зашто немаше да се гледаат меѓу себе ужалани и немошни пред уште една навреда.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
И во право се оние кои тврдат дека луѓето веќе навикнаа и не можат без нас, нè чекаат сонцето како што се чека, да го запалам огнот зашто не паметам еднаш кај и да било да се раздени, а јас да не запалам оган на кој да не горите повеќето меѓу вас.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Пожарите се мои зборови, мој говор, зашто нема ништо почесно од огнот!
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Не можеме повеќе да бидеме субјекти, зашто нема веќе објекти на коишто би им биле субјекти, и нема веќе цврсто јадро, што би можело да биде субјект на некој објект.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Татко имаше добар увид во сите сиџили зашто немаше ниту еден што не го толкувал, до последната тајна.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Пронајде јаболко, па иако не чувствуваше потреба прво јаболко да загризе, мораше, зашто немаше што друго.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Не прозборија повеќе ни збор., зашто немаше таков со кој можеше да се искаже сè што требаше.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
И еден ден, кога му здодеа од чекање, Баге тргна со него - требаше нешто да стори со себе, да преземе некој чекор, зашто немаше повеќе никој да го поттурне ни напред ни назад, ни угоре ни удолу.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Таа светлина содржеше ветување што може да ја растера мрачноста на сомнежот, да донесе разбирање - а не прошка, зашто немаше што да се прости.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Стихот „Везден мислам на тие што вистина биле големи“ веќе никако не може да се сфати сериозно кога првото лице во стихот ќе се лиши од величието и од патосот ако се преправи во домашна дива.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ако поимот „мелодраматичен“ е погрден за туѓите чувства, ако ја поткопува автентичноста на туѓите чувства и им ја одрекува на тие луѓе положбата што е нужна за општествена ополномоштеност и, со тоа, за сериозно разгледување, тоа е затоа што одбива да им ја укаже на нивните страдања аристократската и мажествена достоинственост на трагедијата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таа го дисквалификува туѓото страдање како недостојно за нашето целосно сочувство и ги унижува туѓите емоционални животи зашто немале висока сериозност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Мајка ти везден ми ти мисли на тие што вистина биле големи“ го разобличува еднаш засекогаш сето поетско „Јас“ на Спендер како поза, како мелодраматична изведба.318 Мелодрамата, знаеме, е категорија што обично се применува за туѓото страдање.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Убеден сум оти ќе бидете задоволни, зашто ќе ви ја ишка грижата и тагата од челото, ќе ве заспива и ќе го чува сонот од мора и морничавост, од натрапници, од нечисти мисли, од вампири и зли духови, од бајачи и уроци, од сонокрадци, зашто нема ли сон, човекот е мртов.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Се занишаа селаните потпрени врз веалките, се потсмевнаа со ќошињата на очите, ги затресоа бечвите и крпениците, ја подголтнаа празнината со сувите усти, зашто немаше што друго да проголтаат.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
58. Но се најдоа меѓу ланските членови лица што го наоѓаат за излишно постоењето на такво друштво, зашто немало одделна македонска народност во Македонија, а имало само српска и бугарска, и бидејќи во Петроград имало бугарско и српско студентско друштво, немало потреба за македонско.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Националната бугарска целина, во која се однесуваа Бугарија, Тракија и Македонија, не може да се зачува, зашто нема таков етнографски центар што може здраво да ги соедини тие три земји, како што се соединети српскохрватските земји, нема среде тие земји едно најраспространето и еднакво оддалечено од сите нивни краишта наречје што да ги привлекува околу себе периферните наречја и да распространува општо национално сознание меѓу сите што зборуваат на тие наречја.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ќе ја натерам да се врати, мислел, зашто немал каде да ја води; таа, со спокојно и некакво чудно безживотно лице од работилница на мајстор што од румен восок може да измеси млада светица, го чекала задуван и зол како човек што е осуден да се соочува на секој чекор со призракот на својата необична младост.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ќе те следи додека си жив, се сетил за зборовите на дамкавата Фиданка Кукникова на работ на лесновската шума.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Те натепав зашто нема вода со која ќе го измијам срамот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ништо не сакам и ништо не сум барал од тебе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Беше најстрашно што во продолжение на целата година пред оној ден, јас, некаде потајно од себе, се ребрев постојано од нешто такво, дека не сакав да се обѕрнам наоколу, само за да не откријам нешто такво, да не ме убие нешто такво, зашто нема ништо покревко од она, кога човек ќе потера кон една страна со сите свои дамари, полетал натаму, нема ништо покревко од него тогаш, кога ќе погледне во своите нозе и кога ќе види дека коренот му е - разјаден.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Во 1878 година во Македонија избувнува Кресненското востание, кое, зашто нема поткрепа однадвор, каква што имаа востанијата на другите балкански народи под османлиско ропство, српските, грчките и бугарските, бидува задушено.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Поправо, тогаш се урна само нејзиното лево крило и покривот од таа страна, но зашто немаше кој да ја поправи (последниот од Акиноските кој живееше на Имотот, Јован Акиноски, уште во почетокот на колективизацијата, уште кога почнаа властите со сила да ги тераат луѓето да стапат во колектив, без трага исчезна од Потковицата) таа продолжи да се урива.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
За разлика од оние другите, од родот на грабливците, (орлите, соколите, сојките, ветрушките, бувовите, утките, чавките, страчките) па оние од родот на полските (еребиците, дивите кокошки, дропките, тресопатките, потполошките, белоперките, чурлините, чучурлигите, полските врпчиња, дивите гулаби) па оние од родот на шумските, (кукавиците, пупунците, чукајдрвците) па и оние, слаткопојните, (славеите, трнарчињата, сколовранците, гугутките, сипките и другите) кои ги има плипотници.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Додека дивечот, (волците, мечките, лисиците, зајаците, јазовците, ласиците, смрдулките и куните) зашто нема кој да го прогонува и лови, се намножи до загрижување, преку цел ден и преку цела ноќ, страв да те фати, слушаш како тулилка, завива, кашла и си ги секне грлата во гората и во полето, птиците, пак, си мисли на барските, (чапјите, норците, галебите, пеликаните, кормораните, дивите пајки и дивите гуски; штрковите следејќи ги старите навики и стариот инстинкт, сѐ уште ѝ се верни на Потковицата, населбата на Станкоски Рид готово ја претворија во колонија на штркови: на покривот на секоја куќа, на оџакот на секоја напуштена куќа, има направено седело од штрк по мелиорацијата на мртвиците и Блатото, сосема, сосема, се изгубија.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Живее, и работи во Битола, инаку град идеален за пишување и размислување, зашто нема друго што да се работи.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Не брза зашто нема каде да стигне.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
И додека настојуваа што побргу да се вразуми терајќи го да го полни воздухот во собата со каење и ветување дека ќе се поправи, дека ќе се измени, дедо му Аврам држеше до своето дека детето треба да се пушти на мира, да расудува со свој ум, да гледа со своите очи; во секое доба од животот да мисли онака како што му наложува тоа доба, зашто нема враќање назад.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Ја гледа Богдан сликата и пред очите му излегува тој жежок јулски ден: гори полето под врелото сонце, а тој со мајка му и со другите аргати од селото жнеат жито во нивјето од кметот на селото; се исправаат повремено за да ги ублажат болките во превитканата половина, да ја избришат потта од лицето и да му се подзавртат со грбот на сонцето што ги дупчи в глава, што им го зовира мозокот, зашто нема каде да се засолнат, да се подзаскријат.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
На крајот ние ќе го направиме мислопрестапот буквално невозможен, зашто нема да постојат зборови низ кои би можел да се изрази.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Можеш слободно да го фрлиш, зашто нема да ни треба. Гледај го ова.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ајде, башлама сутане бирда јапмајнз муабет за ова!“ Сигурен дека ибн Пајко нема избор, освен, чувај боже, зашто нема челад што да го жали па да си го одземе животот, обесен на некоја куќна греда, Мехмед-паша, во присуство на навиот кадија Махмут-бег, ги викна своите двајца хазнадари, Дилавер-ага и аџи-Ризван, и им нареди да приберат и стокмат ситнеж, зашто приквечер, по икиндијата, со ибн Пајко ќе се појде во џамијата овој таму да се турчи, а тој, како валија, сака притоа да се расфрлаат пари по калдрмата каде што ќе поминува неговата поворка, за да види рајата какво славје е тоа!
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Не му реков дека не го лажам, не го разуверував, зашто немаше зошто да го правам тоа.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Можам да се сетам на секоја поединост од деновите во тоа лето, зашто немаше многу пречки што би го оневозможувале тоа сеќавање.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Кап... кап... кап... кап... - капе капка по капка - истекува денот... мора да истекува, зашто нема таа сила што да го запре надоаѓањето на залезот. ***
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Првото реалниот свет, нешто што ќе го видиме кога ќе зашто немаме ја облечеме ВР облеката, ќе биде виртуална стварност алтернативната изведба на собата - технологијата е во којашто сме.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Го уништуваме реалниот свет, зашто немаме виртуална стварност - технологијата е само обид светот да се употреби како употребливо орудие.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Не знам дали нема ѓубре зашто нема контејнери или е обратно.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Родителите ги успокојуваат дека е тоа за кусо време, дека така ветиле, дека мора да биде, зашто немаат со што друго да му возвратат на манастирот, на светецот, кој им помага и ги избавува од зло.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Се молевме кон небото – а гласот ни беше тежок И паѓаше пак долу на земјата За да не нѐ чуе ништо зашто немаше кој да нѐ чуе.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
4. Трагикомедија Оживи ја, словесно и складно блажената насмевка, дамна исчезната во истиот овој театар, Вишна Ведо зашто нема спокој спознавачки ни комичен ни трагичен помор кајшто има, кобна кома зашто комедијата не ја спасува земјата21 погром кајшто има „зашто немам надеж, зашто надеж нема“22 да се врати мирот, таму кајшто култ е на истребувањето слободата таму кајшто омразата збувнува како шумски пожар на планински ветер и вражји Уууххх а нам ни треба смисла за стварност и како да ја издржиме, Божице!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Никој не сакаше да ја прибере, зашто немаше пријателки и другарки.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Некои ја примаа оваа порачка молчешкум, други изгледаа пропаднати од недоумение кај да најдат пари, а неколкумина попладнето на деда Бошка му дојдоа дома да го молат да му рече на арамијата да им се смилува, да не им сака, зашто немаат од каде да најдат.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Кога ќе го забележеше жена му од Маруш, испушташе силен врисок, но Маруш стрчнуваше и ја успокојуваше велејќи ѝ да не се плаши, зашто нема ништо да ѝ направи, тој е таласамот на куќата што ја штити од секакво зло и дека не треба да се гони и тепа; тоа му го велеше и на син му Висар кога ќе го видеше како го брка со стап.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
На таблата напиша: „Збогум, драги мои. Заминувам за вечно... Заминувам зашто немам повеќе за што да живеам...“ Го најдоа удавен во езерото. ...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Скоро и тихо раздели ја, зашто нема тежки грехови.“
„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)
И сичкии слушале: „Пресвјатаја Богородица да покаже некое чудо за уверение, зашто немам кабахат. Ја да се избавим от ова осуждение и клевети“.
„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)
Подготовките за одбележување на Денот на независноста беа мношне интензивни, зашто немаше многу време.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
До последниот здив, до последниот куршум, цедејќи ја од себе и последната капка крв - јуначки да изгинеме сите во име на ... зашто нема што да изгубиме освен главата што не мисли...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Мене ми стана жал зашто немаше никакви шанси кај Саше којшто едноставно, со долгите раце, ја држеше на метар - оддалеченост од себе, па скокнав да ѝ помогнам.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Сигурно чудно му изгледаше зашто немаше меѓу нас ни двајца исти по возраст ни по големина.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
И вториот: Веќе два пати за мене животот има завршено: еднаш, во 1945 година кога татко ми повеќе не можеше да ми овозможи да продолжам да учам така што морав да ѝ се вратам на земјоделската работа којашто не успеав ни да ја засакам ниту пак на неа да се навикнам и, вториот пат, кога почина жена ми оставајќи ме како чкор в планина по кого што никој жив не ќе се наведне да го земе за макар каква употреба ама јас и сам си го имам кабаетот зашто немав пари да му го платам лекот за да си ја излечам женат на Војаната, душманиот на мојот татко заедно со оној Трајка Казиовски од Ливаѓе и сега и мои душмани.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Покрај записот за тоа кога Панда Бранов партизаните изгледа веднаш по ослободувањето го затвориле, за авторот беше посебно интересен уште еден запис што гласеше: „Трајко Казиовски од Ливаѓе мене толку многу ме мрази зашто во бивша кога јас бев кмет во Брезница тој набра три товари дрва без платена такса и дозвола и кога шумарот ми го дотера овде во дворот ими ги растовари дрвата на чување и јас ништо не реков за шумарот да не му ги растоварува дрвата и тој мене затоа толку ме замрази зашто нема да друго за што.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ако се засегнат нивните капитали, тие пак ништо нема да направат, зашто немаат намера да ги изменат работите во Македонија.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Ако пак, заминев во Маврово, ќе бев по цел ден со мајка ми, татко ми и брат ми, друштво што го обожавам и со кое ми е особено убаво таму, зашто нема ни телевизор, ни телефон и ништо што би ги прекинувало нашите разговори, раскажувања, читање книги, уживање во природата.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Сè до лани не сум го имала тој проблем и таква дилема никогаш не ме мачела.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)