Но стрина Спасија уште погласно пиштеше и си ја корнеше косата, зашто од очите на Руса ѝ течеа солзи право прудолу по секотините и право прудолу со секотините се чинеше ќе ѝ истечат и очите со боја на модар јоргован и големи колку филџани, толку што беше огрубена.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Ова лето, во знак на чистота, софијанци решија да ги затворат „семкарите“, зашто од лушпите не можеше да се спаси градот.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Сметките покажуваат дека е добро преку летото да се ослободи „животниот станбен простор“, зашто од приходите на туристите ќе можат да се решат многу проблеми во домашниот буџет.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Подобро би било да чујам песна од твоето грло, зашто од патот почнува да ме фаќа дремка. - Зошто јас?
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Го убедуваше да заминат заедно зашто од фашизмот, италијанскиот или германскиот, не може ништо добро да се очекува.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Се оддалечува еден од друг, стануваа потуѓи, зашто од кртоста на овие зборови зачуденоста на првиот стана исто таква кртост, стара, некогашна кртост, за миг само премрежена под правта на тешката градна болест и канцелариите со млак воздух.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Да коленичи пред нашата јунаштина зашто од нашето молчење ништо пострашно нема, нашата пепел посилно од сите ветришта јачи.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
А свесна сум дека човек не треба да плаче, зашто од секое лошо има и полошо.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Гого не беше некој примерен ученик, зашто од секоја тетратка правеше цртанка.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
По што ѝ се обрати на газдарицата и ѝ рече: „А вие, мајчице, немојте да си го губите времето попусто, веднаш порачајте му сандак од чам, зашто од даб за него ќе биде прескап“.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Непрестајно му се појавуваа слики една од друга почудни: ту го гледаше Петрович и му порачуваше да му направи шинел со некакви си стапици за крадци, коишто постојано му се привидуваа под неговиот кревет, и тој постојано ја викаше газдарицата да го извади крадецот дури и од под јорганот; ту прашуваше зошто пред него виси неговата стара риза, кога тој си има нов шинел; ту му се чинеше дека стои пред генералот сослушувајќи го соодветниот прекор, и дека постојано вели: „Извинете, ваше превосходство!“ – најпосле, дури и пцуеше, изговарајќи најстрашни зборови, така што старата газдарица дури и се крстеше, зашто никогаш не беше слушнала од него ништо слично, дотолку повеќе што овие зборови следуваа непосредно по зборот: „ваше превосходство“.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)