Не велам дека не е интересно, но поради тоа не значи дека подобро се разбира, зашто понекогаш се чувствува надвор од тоа материјално и прецизно расчленување.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Претпоставуваше - зашто понекогаш ја гледаше со измастени раце и како носи клуч за навртки - дека работи на одржувањето на некоја од машините за пишување романи.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
На ист начин често ѝ се обраќав на Миру, зашто понекогаш ми се чинеше дека е мало девојче, а понекогаш голема, возрасна, паметна и зрела девојка.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Јас те имам видено на фотографија, татко ти ми ја покажа кога беа во Гоа и, верувај ми, сличноста меѓу тебе и Миру е неверојатна.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Тогаш со денови гледав како зад правливите прозорци на работилницата – ја викаа фабрика – се трупаат нови предмети: ѕидни полици или масички за радио кои не вредеа ни колку туткалот што се трошеше за нив.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
И уште една забелешка: обично земам аванс, зашто понекогаш се случува, оној што сме го чувале наеднаш да исчезне...
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Така го минував времето, ден за ден, речиси две недели – во канцеларијата на тој неинтелигентен човек, кој самиот себеси се сфаќаше сериозно, и, згора на сè, се сметаше за уметник зашто понекогаш – додека бев таму, тоа се случи само еднаш – го гледаа како стои крај масата за цртање, работи со моливи и хартии и црта некој расклапан предмет, полица за цвеќе или нов вид домашен шанк, некаква мака за новите генерации потрошувачи.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)