Свештениците го воделе и учеле народот, таа опстојувала сѐ до илјада седумстотини шеесет и второ лето.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Освен раскажувањата, макар и многу површни и колебливи, во моето семејство од колено на колено, за мојот предок, а исто така и меѓу жителите на селото, во овој случај имаше барем две совпаѓања: прво, човекот што го споменуваше Јохан Барт под името „Поцо“ беше од Маказар, од каде што потекнував и јас, а и парчето метал со написот „Поцо“ се најде во Маказар и второ, се потсетив и на тоа дека мајката на Надежда, старата, во една прилика пред да почнеме со копањето на бунарот, ми рече дека, според нејзиното сеќавање на раскажувањата на луѓе, на тоа место некогаш веќе постоел бунар.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Таа депресивна атмосфера во која го најде потонат градот кој онака жив и разгргорен, ориентално темпераментен каков што го пречека кога за првпат дојде во него и кого и рабинот го поимаше како капија на Истокот, како европско предворие на Леванот и Бисер на Ориентот, свесен зошто го нарекуваа и Мајка на Израелот и Втор Ерусалим, сега при второто враќање во Солун го доживува како старо, разурнато гробје.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Му остана желбата да одлучува, притисната некаде во темните места на душата.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
За неполн саат удри и второто клепало.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Сега имам запаление на зглобовите, тука, сега. Но го положивте првиот дел од матурата? Лесно! И вториот дел исто така лесно.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Сиот дијалог со бруцошката што зборуваме најмногу со своите очи, а која сега завршуваше фармација, го тинкаше нивниот син а уште носеше и второ дете во својата утроба, веќе одамна беше завршен, и тоа на најсреќен можен начин; и сега Миха бараше нови соговорници, по истиот навик и по истата потреба како што секоја изутрина кога одеше на работа од дома си земаше бурек за појадок, една четвртинка во една а друга четвртинка во друга бурекџилница, зашто му беше срам одеднаш да побара половина пита - толку млад, симпатичен и непорочен, иако веќе не само лекар туку и доктор.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
И нека се знае, преку говорот на летописот, за вас кои доаѓате: тројца бевме, Лествичникот, Филозофот и јас, Иларион Мозаичник, во шест илјади триста седумдесет и второто лето Господово, на вториот индикт од создавањето на светот, во месецот петти, ден од месецот тринаесетти; слегувавме, за третиот печат од вратата на одајата кобна да го отвориме, по третпат во неа сподобие човечко да влезе.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
А јас знаев дека Лествичникот, едноокиот, зборови такви угодни пред логотетот кажа затоа што знаеше дека со еден удар две муви убива: прво, логотетот се смилостивуваше пред „понизната“ душа на Лествичникот, и наклонет му стануваше за собитијата идни, и второ, Лествичникот добро знаеше какво сподобие грозно во одајата има, од рака моја пуштено, низ клучалницата.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Тоа беше резултат на еден компромис помеѓу првите и вторите, компромис погоден и за едните и за другите.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Таа е: прво, Македонија да се неутрализира за Бугарија и Србија и да се оддалечи еднакво од двете држави, и второ, таа треба да се обедини врз јазична основа.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Бидејќи разликите се релациски, по признавањето на феминистичкото стојалиште, станува можно да се помести вниманието врз разликата за да се покријат разликите меѓу жените и второ разликите кај секоја жена, т.е. расцепената природа на субјектот.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Домаќинот и вториот удар на камшикот го издржа без да отстапи.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
„Кажувај, реим ти е душата.“ Стана. Потоа: „Нема што да кажам. Старчево ја украло пушката.“
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Во плетката постоеја две можности, едната извлекување на материјална корист и втората, по секоја цена да не се дозволи заминувањето на Томо.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
До Балканските војни, првата и втората, Сојузничката против Турците и Меѓусојузничката, кога Србија и Грција стапија во сојуз против Бугарија и до крајот на првата Голема војна, светската, на местово на денешниве ливади под шумата се простираа надалеку прочуени лозја. Но војските и филоксерата ги уништија.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Особено тешко беше во првото и второто србско.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Очите веќе му беа бистри како кога се врати без револверот со калибар седум шеесет и пет бо уште со пасошот в џеб, со таа црвена книшка на магиска моќ да се отиде во невидени светови или на иселеничка плашлива надеж дека човекот може да најде и втора татковина.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Значи селото се местело на три локации, и секојпат или некое било меѓу првата и втората локација или некој трап, важно не се бегало далеку, се останувало во еден синор.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Ја испуштив првата шанса и втората исто така ја чекав третата долго но сеуште ја немаше да дојде
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Се омажила во дваесет и второто лето.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Сливите ги претури во џебот од скутникот, а собраните зрна во козиненото торбиче што го позајми од Пандо.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Од класја што лежеа расфрлени во стрништето...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Вудвосана, оди полека и, кога стигна на рудината од каде што се гпеда големата сина вода, малку си почина.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Секој филм ѝ припаѓа на одредена етапа на Хичкоковото творештво; ако ги исклучиме подоцнежните дела, без кои, така да се рече, „Хичкок не би бил Хичкок“, неговото творештво јасно се дели на три етапи: англиска етапа (триесетти години), првата американска (“Selznick”-овата) етапа (четириесетти години) и втората американска етапа (од 1950, од „Странец во возот“ па натаму).
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
По три дена, кога излезе бројот на весникот во кој беше објавен нејзиниот текст за филмот што го гледавме, најпрво ја отворив триесет и втората страница каде што ги печатат текстовите за театарски претстави, телевизиски и радио емисии и за филм, што некои ги нарекуваат критики, а други - рецензии.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Тој се вцрви од лутина и остро му одговори: - Прво и прво, не ми се обраќајте на - ти, не сме паселе овци заедно, а второ и второ, внук ми има само девет и пол години и билетите ни се во ред.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Така тетка Перса слушна дека армасникот на Деспина е оној што на времето нашарал една молба до властите по која молба тие и го добиле станот во Чаир, а откако си заминаа, речиси во самата квечерина, Пелагија ја дополни приказната за Атанаса, за неговата мајка Вета која со години еднаш во неделата го изодува патот од Мичурин до гробиштата каде што си поплакува на гробот од ќерката која со дваесет и две години си заминала уште во педесет и втората.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
По тој случај, ја растурија македонската организација СНОФ и ги затворија нејзиниот прв и втор секретар. Апостола Макаровски и Силјана Лилјаков.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Мирче: Не. Прво и прво не се измиени, а второ и второ види колкави нокти имаш. Лекарот мора да има чисти раце.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)