Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Паметам еднаш кога поминаа во селото и дојдоа дома да нѐ видат.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Ерик одеше да скија на вода со Џерард и дојде на една журка со нас.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Таму им беа нивните Библиски гори во кои наизуст ја учеа песната на Суламка: изнемоштувам од љубов, возљубен мој, трчај скокајќи преку ридови и гори и дојди, положи ме како печат на срцето твое за да доизгорам...

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Се доближи стара жена до левата пола од старата искршена порта и погледна низ пукнатината.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

„Воденичарот“ ги остави камењето што ги гледаше и дојде на горниот крај од ширината, откаде се гледаше уличето по кое одеа Јован и Алекса и почна да се вртка околу друга група камења, но не ги пушти од око двајцата.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Но во мислите на Диме таа се претвори во страшен змеј, што долетал од некоја далечна планина и дошол да го грабне.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

И дојде, тој, но очите твои не го препознаа како ангел црн, туку како бел, како што очите мои не го созерцаа нечестивиот во видението што ми одзеде чест, име и почест.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

„Ќе те чекам под мостот. Испрати ја тетка ти дома и дојди“, реков.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Реков бре, брате, ќе се подрасправи додека каснеме и дојде за излегување, а тоа и не мисли да престане. Си нареди цела педа.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Македонците фатија да се задлабочуваат во прашањето за нивната народност и интересите, и дојдоа до заклучок дека не се тие ни Срби ни Бугари; дека нема за нив ни бугарски, ни српски ни грчки интереси, а дека има само македонски.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Имателите на туѓите станови молчеа како сомови под стреи и чекаа да дојде новото време, да дојде новата власт. И дојде.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Ти реков дека ќе дојдам и дојдов. Одмандали ја вратата. - Како што си дошол - така ќе си одиш. И не враќај се.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Слушал. - Кој си, што бараш? - Знаеш кој сум и знаеш што барам. Пушти ме да влезам. - Да влезеш? Зошто? - Знаеш зошто.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Си помислив дека е тој на стража и дојдов...

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Ми требеше и дојде, како нарачан. Имам нешто да говорам со тебе.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

И дојде неделата, црна и пуста, и јас почнав да се превиткувам. Од рани зори почна да ме ора, да ме кине, да ме корне.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- И дојде еден бугарски офицер од селото и ни рече да собереме пари, по три златни лири на куќа да му собереме за да нѐ води во Бугарија.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Одам кај јатрва ми, Уља, и ѝ кажувам. И дојде жената.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Трските зашушкаа. И невидлив, Водомар пееше: Дојде де и дојде час, Пуфи Паф е меѓу нас, Шумшул- град го чека спас.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Кога порасна и дојде време да се жени, ниедна девојка не сакаше да се мажи за него. А и тој не сакаше да се жени.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Петар беше облечен во најубавиот костум и шешир на главата што му ги имаше сошиено сестра му и дојде така дотеран и ненајавен во главниот дуќан на Таки Мумиџијата, во битолската чаршија.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Тој разбрал сѐ, сѐ измерил и дошол до заклучок дека ништо не е важно: сѐ е оправдано од крајната цел.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Можеби ме грабнала од некое босанско село, од двор, од улица на некој град и дошла овдека да си го ебава животот во шупата во која поминавме шеснаесет години.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Никому ништо не плаќате! Тоа многу убаво го знам јас, па затоа и дојдов со беговите и сејмените да соберам што не сакате сами да донесете.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Свјати боже, свјати крепки, свјати бесмортни помилуј нас...“ и дојде до: „Господи боже наш, славоју и честију вјенчаја.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Почна да собира порез, прирез, да собира војници, а требаше да оди и потера, оти собраните витолошки „Б'лгари“ не сакаа да одат да се бијат со својот „б'лгарски“ Војвода Јована Ѓуровчето, кој заедно со Гурлука и други „патриоти“ се врати во своето Мариово летото 1913 година со голема чета и дојде во Биновиот реон — онаа пуста Опстраница. каде што се Сукаловите колиби.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Се најде со некои познати прилепчани и дојде до управата на тамошната гимназија, која во тоа време беше сосема малку посетена.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Набери дрва и дојди си порано. - Добро, мамо, добро!

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

И за вистина, Силјане, клетвата од старецот, што ги колна прадедови ни, ни се исполни и до неколку години сите деца од лошата сипаница изумреа и останале сите како црни кукавици без челад; да му е милост на Бога, зер нејќел да нѐ сотре сите, ами и дошол на старата од стариот на сон за да им каже на дедови ни да појдат кај изворите и во едниот извор да се искапат, та ќе се сторат штркови, и да прелетаат бело море и црно, та да појдат во вашата земја и тамо челад да родат и да ги изгледаат, та пак овде да си дојдат и да се искапат во другиот извор, та да се сторат пак луѓе.

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

Поодиле внатре како кај нас и дошле до едно место од кај што започнувале да се делат штрковите по вилаетите.

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

Питома само кога заспивам, инаку дива првата рана ко ноќ бессона ја испив зборот беше крив излечи ме од него и дојди ќе биде доста да ти простам.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Зачекори кутрото дете преплашено и дојде до нив.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Тие сега ги скротнаа воловите по ридот и дојдоа на изворот да ручаат.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

И дојде ден тоа да го види Трајан. Кога почна регрутацијата, луѓето рекоа: господе, поможи, лесна да ни е ногата, и тргнаа. Со нив и Трајан Блосоениот.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

БОРИС: Зошто дојде? МИРА: Не можев да спијам. Размислував и дојдов.

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

Деновите ги минував чистејќи ја и преуредувајќи ја куќата.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Дадов отказ, се преселивме во поголема куќа, децата тргнаа на училиште.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Се опорави и дојде кај мене да ме моли за прошка. Веќе не можев да го сакам.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Приредувавме вечери за еден потесен круг пријатели.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

- Де, бре, Сандо, уште невлезена критикуваш, - ја прекори дедо Борис кој влезе по неа, носејќи тепсија со пита, што баба ја месела и дошла да ни ја донесе додека е уште топла...

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Стариот Тајко бил во планината и нејзе срцето ѝ се стегнало: побарала од Емин-бег дозвола да дојде и дошла во Блатието.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Уште им се гледаа главите, кога од шумата излезе манастирскиот измеќар и дојде пред игуманијата со ловџиската пушка и со еден зајак метнат преку рамо.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Си одел така како што си одел и дошол до една голема река.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Се погледнаа. - Дојдовме, - рече Шишман. - Можеби и дојдовме, - рече Србин. Продолжија по стрмнината правудолу.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Оној со нарамникот се погоди исто така роднина, па го пушти товарот на земја и дојде да се поздрави со братучедите.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Го остави послужавникот на столчето блиску до вратата и дојде до масата прво да се поздрави со гостите.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Оставете го оружјето и дојдете.