и (сврз.) - дувне (гл.)

Чудно живинче ти било човечиштево: оди кај оди и дувни, расплачи се, разлигави се.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Одете вие, велам, и дувнав да плачам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се насмевна ѓаволесто, а кога ги догледа колибите ги издолжи усните и дувна зачудено: - Аууу!
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)