Гледај. Ја развлече устата во лажна насмевка и плесна со дланките.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
- Сакн! 52) Само тоа не! - одговори инженерот и дополни: - Главата така не ја давам... Знаеш, уште ми треба...
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Сѐ додека оној не се смири и не остана сосема мирен крај тие темели, без да направи ниедно и најмалечко движење, загледан в земи и плеснат.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- Пеки, пеки, ефенди!51) - одговори командирот и плесна со рацете.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
- Фати ме и врати ме во торбата! - рече рибата и плесна со опашката.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)