На влегување, сега без тропање, ја најде Неда сред куќи каде му мете на прасето и посегна да ја фати за образ, ама таа му ја турна раката настрана и му ја покажа големата врата откаде можеше секој минут да влезе мајка ѝ, и му рече само: — „Пст, мац! Не ваќај кај шо не си клала ота може да е жешко да се попариш!“ — И навистина старата влезе со заграб борина и едно столче.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Не, „само една минута ќе останам“ - си рече дајреџијата и посегна кон вратата.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
— Тури мори, Вецо, да се напиеме; нека пукнат душманите, нека се радуваат пријатели! — заповеда чорбаџи Сиве и посегна да ја земе чашата од дизгот.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Локаџијата брзо ги тргна рацете од неговиот врат и посегна по ножот.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Еднаш Марко Крале ја натрупа неа в торба и посегна да ја подигне барем до својата брада.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Сѐ до оној ден, веднаш спроти почетокот на Војната, кога Језекил судбината му завиде и на тоа, што му го имаше делено толку скржаво, и посегна со својата неумолива рака и тоа да му го земе.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
— Да сте живи и здрави! — и посегна, и бакна рака на Стојанка и ја поведе горни крај на трпезата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И Змејко не еднаш можеше да види, додека шетаа по оние големи дуќани и додека разгледуваа сѐ што имаше таму, како една рака се изделува од нивната китка и посега таму, каде што не ѝ беше местото.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)