Секое утро оди тој до неподвижните автобуси и камиони на улицата, ги гледа, ги отвора нивните врати, разговара со шоферите, влегува во кабините, и црта прави и криви линии врз големите, правливи врати на овие возила.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Туѓинецот црташе и црташе без да знае дека некој стои непосредно до него и до светот на неговите цртежи во песокот.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Но штом Столпник ќе добиеше слободно време, одеше крај реката Мајна и ги гледаше сликарите што тука се собираа и цртаа.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Имаше голема дарба, исто како што татко ѝ имаше дарба да прави чевли и да пои, а брат ѝ да пишува и црта.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)