и (сврз.) - бог (имн.)

Вистина, Хегел никојпат не го идентификувал овој дух со бога, туку и бога го потчинувал нему.
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
Ти конечно ме бакна, и како и овие дождови и секавици, како и овие ветришта, ме окова за себеси, и тоа што веќе меѓу нас се случи сега и Бог - господ не може да го спречи.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
- „Дали некогаш сте се запрашале колку многу енергија е потребно да се создаде нешто, несебично да откинете парчиња од душата и да подарите душа?“
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Од сликите воскреснаа и маж и жена и сласт и ужас и бог и ѓавол, божествено и сатанско, злосторник и покорник.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Се оддалечуваше од сипаничавиот полумрак и од сенките во него и копаше во себе, на чија страна е нејзината врела крв, сега, кога во исто време им припаѓаше на обајцата, на тој студен и благ Иван со долги нозе на јак ждребер и на исклештениот гамен и бог со жолти прсти од ефтини цигари, сега, кога претпоставуваше едно искричаво судрување и преместување, едно замрсено и нејасно зло.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Несомнено е дека нашата стара словенска вера е вградена во новата, заедно со паганските култови, со обичаите и боговите кои добиле нови имиња.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Што морала таа? Морала да ги чува толкуте деца, да се грижи за сите мали и поголеми нешта, да го поправа расипаното, да го оздрави болното, а тој, Никола, се бавел божем со големи работи, го гледал светот “од точката од која и бог нѐ гледа нас“, што би рекол Симон, и од таа точка, се разбира, мислел дека му е дозволено да издржува и друга жена, љубовница Ерменка, па уште и паштерката да ја соблазнува.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Сакам да го гледам светот од точката од која и Бог не гледа нас - тебе, мене, нашата верба, да зачекорам по чудото што станува вечно.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Па шеретски се смешка и ми прогледува низ прсти како мангуп зашто и Бог е само човек и, бидејќи беше – не беше кога ми требаше, сега и мене и на сличните на мене безрезервно ни ги напојува батериите, па дури и кога меѓу две тесни здолништа не можам да одлучам, како да го слушам него и неговата поддршка за оваа, во левата рака, со повисокиот шлиц.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
1. Ние сме: душа и тело; Господ е: душа, тело и Бог.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Крај на првата книга и Богу слава и фала!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Крај на ноќната книга, и Богу фала и слава!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Нека пукнат ѓаволите и боговите, јас ќе ги надмудрам.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
По четириесет дена душата ќе му летне горе и Бог, ако е лицемер, може и до себе да го прими.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
И Бог си има мајка! Албанска поговорка
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)