и (сврз.) - викотница (имн.)

Другите нададоа смеа и викотници.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Тоа е ждригав одмор, по сит ручек, по претпладне исполнето со ора, свирки и викотници.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тој досега не беше видел толку луѓе на едно место, не беше слушнал толку гласови одеднаш, не беше спал ни една ноќ во таква ѓурунтија и викотница како ноќеска, та затоа не можеше да предреме ни во зората, ами стана и појде на долчето, та се изми образ и се поосвежи од мамурлукот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)