Господин Гроздановски се почувствува истовремено и поласкан и глупаво од привилигијата и честа што му ја укажа кучето, па го прифати со двете раце како внуче и почна да го гали минувајќи му со дланката по главата, вратот и грбот.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
И додека траеше растоварувањето на сандаците и товарувањето на ранетите, крадевме од времето за да дремнеме, да исправиме нозе и грб. И назад.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Пела како птиче раскрилено со рачињата поминуваше по главата, вратот и грбот на Мурџо, а потоа влетуваше во прегратката на бабата Перса.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)