Во земјанката молк. Сал прскање на искри се слуша и дишење долго што распарува гради.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Не беше тешко да се задржи безизразно лице, па дури и дишењето можеше да се контролира со извесен напор: но удирањето на срцето не можеше да се контролира, а телекранот беше доволно чувствителен за да го регистрира.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Терапевтот будно ги следи телесните реакции на Лена, координираат ритамот на нејзиниот говор и дишење, поставувајќи прашања кои отвараат простор за нови нарации: Ако таа го напушти бракот од љубов и страст за да биде верна како телесните добра сопруга и добра мајка во стабилен дом, кои настани ќе ја обликуваат нејзината иднина во годините што доаѓаат?
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Кошулата на себе не ја сеќаваш и дишењето не го сеќаваш.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Не знам колку време помина така. Срцето ми биеше и дишењето ме издаваше.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Се стуткавме една до друга.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Го запревме дури и дишењето.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
— Диши слободно, вика Никифор, пју либераменте, кос, кос, дишењето остави им го на стомачните мускули, исправено, исправено, многу влечеш на вибрато, така, така, вели, и дишењето треба да ти биде дел од музиката, не стегај ги прстите, вели, треба да допираш, како некого да будиш, вели, тонот треба сам да ти се јавува, да ти се оѕвива...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Во меките и тивки ноќи на пријатните годишни времиња, обично мајка ми ги отвораше сите големи прозорци, и ние го наслушнувавме дури и дишењето на реката, таа живо нѐ поврзуваше со течењето на времето.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Чанга, човек врзан за ритамот и дишењето на планината, потоците, громовите, имаше и во овој проклет град свој пулс на чувствување на животот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Погледот му го нема и дишењето му го нема. Ниедна жила не му мрда, не му работи.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Вилиците му штракаат и дишењето му е тночко, плитко, разредено.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)