Јас уште ги носам гаќите и елечето од црвената свила што ни ја подари македонското друштво од Софија.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се направив помала, што се вели, и ги слеков гаќите и елечето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Што? — Бараат да се смените, ми кажува Наталија. — Што бараат? — Гаќите и елечето, вели.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Го носи истото капче од кучешка кожа, а имитирајќи ја газдарицата Хера, стави и елече од кучешка кожа, обу и чизми и внатре забоде камшик со кој плуска кога го дресира или кога сака да го смири, да му оди по волја.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)