и (сврз.) - зло (имн.)

Дилема никогаш нема. Два пата има, на добро и зло. Две врсти на хомосапиенси на раскрсница идат.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
Ни ја остави, се разбира, и азбуката на доброто и злото а ќе ја паметиме и нејзината граматика на нестивнатиот копнеж по најмалиот син далеку, во туѓина. (Како да ѝ остана подотворено едното око - белки ќе го види пред гробарите да си ја завршат својата работа)
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Пискотници се слушаат од Галичник до Река, што тешка несреќа ги збра и мажите, и жените, та гласи тажна ека и навева сал коб и зла?
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Енценсбергеровиот урамнотежен резон ни делува како инверзивно ехо на онаа инцестуозна дијалектика на доброто и злото, која веќе одамна е докрајчена во заемна рамнодушност.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Имаме право да бидеме сериозни и очајни, и истовремено, несериозни и весели”.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Ги надживеав сите добрини и зла и сега небидница мојот грб го ведне.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Јас, исушен, љубимец на вековите, ги засакав сите добрини и зла и сета жилавост на оваа голотија крај мене сум ја исцицал.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Страста е корен на сите гревови и зла кои го разурнуваат телото и душата и го навлекуваат гневот на бога; зашто тој сè следи, сè гледа; го гледа и она што за нас е невидливо; ни борави во мислите, ни ги открива намерите, тајните; се мачи и сè чини да нè одврати од лошите намери и да ни го покаже правиот пат.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Дека животот е борба. Борба помеѓу доброто и злото.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Од каков материјал треба да биде направен тунелот, низ кој врват третото и првото, за да ја издржи јачината на експлозијата што ќе се случи кога ќе се допрат доброто и злото, по ден... зашто ноќе, во мракот, нема да се препознаат, па ќе станат пријатели и оди и познај кој е кој.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Прво затоа што ништо не паметам, а второ затоа што немам морал и не разликувам меѓу добро и зло.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Змијата им била и добрина и зло уште од далечни времиња.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Змија! Некои му поверувале на вториот видовник.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ги пцуе сите свои паѓања и ретки издигнувања и радости, пониженоста и честите судрувања со лошото и злото и празните ветувања.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Љубопитноста е нивни сојузник, не мој. И злото. И сѐ што ми е туѓо.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
„Ако премногу се загледаш во бездната, и бездната ќе се загледа во тебе.“ Фридрих Ниче: Отаде доброто и злото.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Една старица и нејзиниот син чекорат по паркот Каненфелд во Базел.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Светецот на Манастирот беше спасител, исцелител од болки и зло на сите добри луѓе, без оглед на верската припадност.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
„И се 'затвори небото' и дожд не заврна и суша фати и глад и зло секое до разнебитие…
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Демаркацијата може да биде метафорична, симболичка или широко дефинирана (како кај границата меѓу доброто и злото, лојалноста/нелојалноста или уметност/кич); или може да биде повеќе буквална, материјална и видлива (рабовите на книгата, ѕидовите на затворот).
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)