и (сврз.) - мама (имн.)

И натаму очите ни беа заковани на крајот од улицата, од каде што ги чекавме татко и мама.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
„Добро, а ти и мама како се зедовте? Ти ја дојсоја да ја видиш, или те женаја без да ја знајш, поради имото?“ праша Тинето.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Ќе видиш. Само ќе мораш да ми помогнеш.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
За велосипедот пред тато и мама ниту збор, а јас вечер ќе ти го донесам право дома.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тато и мама се две суштества кои не можат одделно да се замислат.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Па кога едно дете ќе ги сфати овие нешта, како што ги сфати и Зоки Поки, тогаш за него е најголема среќа кога тие тато и мама ќе го сакаат и него, и ќе го примат во својата убава заедница, чувајќи го како најскапото што го имаат.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Тато и мама се на работа, Лидија в градинка.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Имате желби да летате, да патувате, да бидете сакани, да ви се живи и здрави тато и мама, имате желба убаво да се облекувате, да имате свои книги, имате желба да бидете добри ученици, да имате добри другари и слично.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Легнав помешечки. Лицето го нурнав во перницата: чиста, бела, мириса на „факс“.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Тато и мама тивко разговараа. Беа тоа зборови исполнети со грижа.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Лежев сосем неподвижен, небаре мртов и самиот си се сожалував.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Зошто сум низок? Тато е висок. И мама е висока. А јас?
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Но, немав смелост да ѝ ја кажам вистината.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Подлец си... Скришум пушиш! - си зборував.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Биди маж! Ако имаш три чисти запали пред тато и мама.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Ѝ носат, и не носат - сѐ така се расправаа, најнакрај Мими сепак попушти и мама Злата ѝ ги обу чорапчињата и сандалките, напоменувајќи: - Да знаеш, ова е вака само денес - затоа што ти е прв ден!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)