и (сврз.) - опинок (имн.)

По нив влегува слугата и остава пушка, револвер, реденици, облека и опинци до миндерот).
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
— Ќе се глава негде, дотко. Ќе бера дрва кај некој чорбаџија, колку лебот да го јада и пинците да и кина, — ѝ велеше Крсте на сестра си Бисера со плачни очи.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Со такви гајдаџии и опиноци не се оди во номадизам; светот не се интересира за нив освен како за последни примероци на руралното.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Почнаа да го претресуваат. Му ја слекоа и кошулата, му ги собуја и опинците, ама ништо не најдоа.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
„Кога се женев, ми купи појас и опинци. Со свој овен и со свое вино ги дочести моите гости. Сега како ќе му се оддолжам?“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Илко и дедот Петко си га собуја чевлите и опинците и седнаа на постелата да се одморат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Му беше тешко, бараше некого со чиста душа, да му каже сѐ за тестот и за себе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)