Со убиените и ранетите се постапувало како што не се постапувало ниту со добитокот.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Ми се враќа некогашната треска, тешко ми е, најтешко од сѐ да раскажувам за овој настан.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Расфрлени мртовци и ранети, крв, остарена младост на прагот на својот прв ден, мајко моја изгубена во моето детство, и мртва помоли се за својот син и за неговата прва љубов и за спас од споулавување пред спомените.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
- Пак си одиме, - рече тој.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Зар тие не го јадат лебот на мајка ми, не спијат на постела што им ја постелува мајка ми, зар мајка ми не копа ровови, не пренесува трупци и камења за градење бункери, не пренесува муниција и ранети?
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Мрднува со глава, зачекорува пак и, кога белотртката запеа на цело грленце, тој застана.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Како да им беше страв дека, ако забрзаат, побрзо ќе стигнат некаде.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Биени од небо и земја, прескокнувајќи ги телата на убиените и ранетите, подуените мрши на мртвите говеда чии црева беа растурени на патот и ливадите и постојано придружувани од тоа ужасно викање – бегајте – ги врвевме беспаќата кои водеа кон границата со Албанија.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Многупати бевме пишувани во тефтери и нас не само што не имаа забележано со име и презиме и место на раѓање, туку и со број на дадени овци и кози, коњи, телиња, волови, крави, кокошки, покривачи, веленциња, чорапи, фанели, столови, лажици, ножеви и виљушки, денови поминати на копање ровови и градење бункери, носење камења и трупци на врв планина, пренесени ранети, одземени чеда големи и мали, загинати и ранети, живи и сакати.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Темнина... каде и да погледнеш, крвави молзници, ранети борци, небото со црна покривка... И што сега, Јане, Јанееее!! Довикуваа болните и ранетите...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)