и (сврз.) - татко (имн.)

А тие, мајка и татко, остануваа и без леблебии.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Потем слезе и татко ми, од својата работна соба. Се поздрави.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Сепак се пишуваа строго доверливи извештаи врз основа на честите тајни доставки за антикласниот сојуз помеѓу Чанга и татко ми, за интелектуалецот и козарот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Гоце киниса... Од двете страни го испраќаа сестричките, а назад по него одеа мајка му и татко му.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Постарото, машкото, ја наследи вообразеноста, гордоста, суетата и тврдоглавоста на таткото, па како што растеше, сакајќи да докаже дека е поинаков, постојано ги правеше истите грешки што ги правеше и татко му.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Сакаше да ги види мајка си и татка си, а му се внуши и за црното Кате како и за неговите дечиња Трајчето и Велјанчето.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ти ќе им бидеш и мајка и татко, сѐ.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Борко и татко му беа на ливадата.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Додаваме дека Добрица Ќосиќ во извесна смисла е голем српски писател, можеби и татко на „националистичкиот Билдунгсроман“, чиј плебејски гениј не се исцрпува во јазичко-создавачката сила на неговата проза.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Лесната читливост и масовната рецепција на Ќосиќевата лектира ги натера неговите литерарни опоненти да го наречат, не без идеолошка сенка, „социјалистичкиот Јаков Игњатовиќ“.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Мајка му беше перачка и татко му една година му се порадува на своето единче и се изгуби отаде океан барајќи среќа и леб.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Ѕидот е покриен со голема сенка чие движење вешто го прави точно во исто време и татко ми.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Сред ливада, таму, и татко, и син ќе се сретат; таткото сина ќе гушне.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
41 А возот со сѐ нас, со нашите партали и несреќната мајка и таткото здробени од болка, тргна и цел ден не носеше по една голема, недогледна рамница. Не планина, туку дури и ритче немаше.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Куќата си бара стална домаќинка, по цел ден во неа да си работи, - го слушнав, една вечер разговорот меѓу тетка Рајна и татко ми.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
- А со кого живее? - Со мајка ѝ и татко ѝ..
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
- Имале среќа мајка ти и татко ти, имале среќа, да не останат црни кукавици - си зборуваше тивко, тетка Рајна, сама за себе, притискајќи нѐ до своите скутови.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Ти, иако си мала, многу добро се сеќаваш каков убав живот имавте, како сложно и среќно си живееја мајка ти и татко ти.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Другите деца веќе се беа придружиле кон своите мајки и татковци и во весел разговор и честитање ја напуштаа искитената сала.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Во сето тоа потсвесно сфатив дека мама и тато се отидени на работа и нема кој да ми помогне.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Во тие моменти во автобусот ми стануваше туѓ и татко ми, само при помислата дека можеби и тој би бил во состојба да стори такво нешто.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
- Зошто не му речеш на тато да те однесе на лекар, други очила да ти дадат - ја прашав подавајќи ѝ ги очилата. - Зошто де, од мукает, а и татко ти е зафатен.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Бидејќи ветрот им одеше сѐ наспроти бродот, мораа да пловат засолнети од Кипар и тој помина долго време загледан копнежливо кон копното, кон Тарс, кон градот во кој ги остави мајка си и татко си кога на тринаесет години замина за Ерусалим.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Кога се бранеше пред Агрипа, рече дека сите го знаат него и неговиот живот во Ерусалим – како и татко му, тој беше фарисеј и живееше според најстрогите прописи на својата вера.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Мајка му и татко му почнаа кафето да го пијат мешано, пола-пола со наут, оти и кафе тешко се наоѓаше.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Ќе ти покажам...“ и татко му секогаш му велеше кога го прашуваше како да ја состави козината или како да ја намачка со восок, па ставајќи ги своите корави преку неговите помали, детски раце, му ги водеше преку движењата.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
МЛАДИЧОТ: Ги немам. Мајка ми и татко ми беа заклани, кога бев сосем малечок.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Јас сум ѝ вујко! А како што нема татко и татко!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Јеким е останато, биди му и мајка и татко по светон, убавино лична...“
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И татко така, со отворени очи ја испушти душата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ние тогаш уште посилно заплакавме со Мирчета и татко се сврте, се приповрати и нѐ удри со прачката за да се вратиме дома. И ние се вративме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Дејан немаше жал за ништо. Во лутината и татка си не си го познаваше.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Гајдата им била на веселниците и татко и мајка.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
XLVII И Татко и Климент Камилски и дење и ноќе работејќи врз турцизмите во балканските јазици, сѐ повеќе разбираа дека се нагрбиле со мисија на која не ѝ се гледаше претпоставениот крај.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И Татко го чувствуваше ненаметливиот притисок на Мајка и децата да заврши тајниот пакт со Камилски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Првин се појави кај обајцата сомнежот дека терминот турцизми за заемките не беше идеален за употреба, но тие, сепак, по некоја туѓа инерција навикнале на неговата употреба.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Мајка со години беше сведок на татковите илузии, најмногу извлечени од неговите бројни книги и записи како оние за козите, за јаничарите, за јагулите, за старите клучеви...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Мајка ја совлада сонот, макар што, како што велеше, со едно око беше будна, а со другото спиеше, сѐ додека не заспиеше и Татко. Тогаш спиеше и со другото око.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Знајте дека и јас, и браќата Вангел и Тиро, како и татко ни зборуваме грчки одлично.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
„Ако ме пуштат мама и тато, секој ден да работам по 8 до 10 саати, тоа се 100 динари.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Го набљудуваше и таткото на неговата сакана, неговиот долг, маркантен нос, неговата нежна руса коса, негуваните долги руси вешто-подвиткани мустаќи и неговите убави, големи, силни раце со кои вешто и брзо го заврши писмото ставајќи точка на крајот со едно театрално движење.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Винстон, мајка му и татко му си најдоа место на подот, а покрај нив на една клупа еден до друг седеа старец и старица.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога убаво израсна и мустаќот горделиво го пушти, а мајка му и татко му веќе беа се простиле пред бога, го пратија и на панаѓурот во Скопје.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Семејниот гроб пак, во кој биле закопани мајка му и татко му, беше под вода. Го спуштивме сандакот.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Сфатив дека таму длабоко под вода е гробот на неговата жена и на мајка му и татко му.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
- Се навикна ли на мајка му и татко му? - старата удираше право во срцето.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Тие вистински мајка и татко ли му се?
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Од мене понизниот слуга твој кадија прилепски понизна молба и прочка до тебе, пресветли мој господаре и татко.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Анѓа ѝ исприкажа како порасна во слобода кај мајка си и татка си; како весело и слободно го проживеа детството свое, како радосно работеше на нивните ниви, лозја и градини и се што им се раѓаше беше нивно; како среќна и весела играше и пееше на сретсело на Велигден, Ѓурѓовден и другите христијански празници со своите другачки; како среќна и доволна ја собираше волната од нивните овци кога ги стрижеа, и најпосле ѝ ја откри младата душа до нејзината длабочина и ѝ кажа дека има прво либе.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Настана детска пискотница, старски молби, плачки, пцости, физички напади и расправии, но откаде паднаа неколку старци од јатаганите на семејните, децата беа собрани и со кадијата на чело, одведени и затворени во еден конак, а старците си заплакаа и си отидоа во своите села да им ја однесат тажната новина на мајките и татковците од пленетите деца.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Гледај го Гелета; расти го да порасне, јунак да се стори; земја и вера да брани, за дедо и татко да си одмазди...
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Значи, скокнав и се најдов крај вратата. Зад вратата Нанчо и татко.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
А Нешка одеше, си работеше што ја повелаше мајка ѝ и татко ѝ и сѐ некаква зла волја ја потискаше.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кога они двајцата, син и татко, не можат да се сложат, шо можиме ние да направиме?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кога виде оти Колобан прв ги пикна Толета Бојанин во пансионот како противуслуга на протата што му го даде анот за пансион, тој си помисли: „Кога може Стоан Бојанин да биде во пансионот, кој си има и мајка, и татко, и сестра да го гледаат дома, оти пак јас да не можа шо си немам мајка?“
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Убава мома ќе стане. Умна, разумна ќе биде. Мајка и татко ќе слуша.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Повторно надвладеа тишината. Се чинеше дека, во длабоката ноќ, Мајка и Татко и самите станале сал тишина.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Не мина многу време и Татко се ожени. Но од книгите на таванчето, не се откажа.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
III Мајка и Татко, конквечерум, на чардакот, со отворените средишни големи прозорци, седнати еден крај друг на зелениот миндер, гледаа замислено кон реката.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И Татко и Мајка, на различни начини, беа обземени, во залезот на нивните животи, со големото прашање на нивните животи – што ќе стане со нас, децата, кој ќе бдее над нашите животи.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Не ми зборуваше ни за многу други тајни од својот живот, како и Татко, оставајќи сам да дојдам до клучните вистини за нивните животи.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Зарем не е фрапантна блискоста помеѓу мајката и таткото со јагулата, кои ги идентификува само жртвата со вечното раѓање?
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
За нив татко ми прикажуваше оти тие биле брат и сестра и ич не живееле како што рекол Господ, та беше ги колнала мајка им и татко им да се сторат пилиња и да одлетаат в поле, та да се бараат и еден други и да не се најдат.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Само тој старец ги учел и децата и мајките и татковите за да не прават така, оти големо зло ќе ги најде.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Сестра ми во меѓувреме се оддаде на волшебно одгледување растенија гледаше во нив имаме ли иднина или не моите невени развија раскошно и сега ми се пред очи отворени како мугри ти најмногу ќе ги израдуваш мама и тато со твојата судбина, рече таа на мама ѝ се врати надежта и се насмеа за сите тато се разбуди од сон што не ни го раскажа и појде на извор јас не верував во ништо иако и денес се вознемирувам од помислата на неа барем ноќта да не ја испуштам денот изгледа не е доволен да се стигне на правото место реков и почувствував - имам работа со симболи од -ден-на-ден стравот е сѐ пострвен ако не се исплашам нема да запамтам што се случило стравот е време додека се думам во мракот - останало ли нешто од мене мрда под прстите надигнат и препороден.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Во девет часот докторот излезе од куќата и се упати кон кочијата, придружуван од мајка му и татко му.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Сѐ што требаше да стори беше да ги повика мајка му и татко му и тие ќе ги промолкнеа своите глави во собата за да видат како му е.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Мајка му и татко му го следеа за да се поздрават и да пожелаат среќен пат.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Копа во неа Пандо гробарот и, пцуејќи се што се движи и лежи, карајќи ги мајките и сестрите и татковците на падавичарите, удира со копачот во тврдата земја.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Таму, во ж`тата куќа, се родива тетка ти Оливера и татко ти Светислав.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Молчеа сите занесени во работата сѐ додека едно време Танас, синот на Бошка Манев и татко му на Мартина, не се исправи.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Заслужувам ли ручек? - Заслужуваш, - рекоа бабата и мајката, па и таткото и себеси си ја наполни чинијата.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Ќе му ја врати ли тепсијата? Алергична да не е на ореви?
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Излишно беше да стане и да ја кара глувата баба, затоа што таа почнуваше да плаче и да се жали како тој е неблагодарен, како таа го израснала, пелените му ги перела, млеко му греела во ниедно време, работела и дење и ноќе само за тој да стигне до комфорот во кој е сега, само за да има нешто да му остави, барем едно станче за кое нема потреба да печали со толкави маки како што печалеле таа и татко му.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
А децата, велеа, аскерот ќе ги собери и ќе ги прати по острови, како на сургун и таму ќе ги учат мајките и татковците и браќата да си ги кодошат и дека од нив ќе направат најлоши зулумџии и кољачи кои од крв мајчина ќе се ситат и сестрите ќе си ги поганат, велеа...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Циљка прекина, воздивна длабоко, погледна на околу и тивко, одвај чујно изусти: - А дедо и баба и мајка и татко и сите ние рожбите нивни дома секогаш вака си се крстевме и велевме: слава Отцу и Сину и Свјатому духу и ниње и присно и во вјеки вјеков... Амин.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Ќе ти купам сладолед, само не кажувај им на мама и татко, - го поткупуваше таа додека стоевме пред лифтот во нашата зграда.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Мајка ми и татко ми заминаа за Кан.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Манго е едно овошје што мама и тато го јаделе во Египет.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Знаеме ние дека мајка ми и татко ми неизоставно ќе дојдат да нѐ бакнат пред спиење, заедно со нив ќе ја отпееме нашата „химна“ пред заспивање: „Ние сме мали дечиња, играме како мечиња“, и ќе се смееме потоа.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Чудно е тоа со Бреза. Понекогаш ја сакам повеќе и од мајка ми и татко ми, а понекогаш...
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Нека си одат со здравје! викаше Пелагија, Уд сите наска плајнајте ки уднесат дома на мајка и татко, ки уднесат плајнајте и на наште руднини и на наште угништа и на нашта Македонија! Људе, радувајте се!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Знам мори сестро, ѝ велеше напати на Чана, арно е да изучат овде во Македонијава, ама нели сепак ќе треба да се враќаат кај мајка и татко?
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Сѐ почна на свадбата моја, вели, мажот ми го зедоа од венчавка, од пред олтар, вели, после ги зедоа и браќата негови и таткото нивни.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тропањето се повторува и татко запира да ги мрда вилиците.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Трето - ќе ги казнува секогаш деда си, баба си и татка си кога му се караат и кога не го пуштаат да оди в кино.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Си влегоа дома, си седнаа и таткото сѐ по ред ѝ раскажа на Билјана за детето што се викаше Цане и што сакаше да го купи автобусот.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Зошто ли нашите дедовци и татковци не изградиле мост?“
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Сево ова го изговарам многу мирно и божем рамнодушно, како да е сосема исто да си дома сам, и да си дома со мајка ти и татко ти.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)