А сандакот во ќошето е полно со дрва и јаглен.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
10. ПОКРИЕНОТО МЛЕКО МАЧКА НЕ ГО ЛОКА - и јаглењата покриени поусилно жежат: жената си прибира сѐ што ѝ е на показ и бргу го покрива со - поедра мрежа...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Веднаш до него е сандакот со дрва и јаглен. Може да стави а да не се помрднува од местото.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Второ: Посебна порака испраќаме до сообраќајните органи, да не дозволуваат и натаму по скопските улици да се движат неисправни моторни возила, кои во сегашни услови се најголеми загадувачи со олово и јаглен моноксид.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
- Гледајте да не ви изгасне огнот! Дрва и јаглен имате во сандакот, - им рече мајка им на излегување.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Секој миг се очекува да насрне пеколот, а после - се знае: ќе се сневиди сѐ она што со векови се создавало, ќе замириса воздухот на пепел и јаглен, а по малку ќе останат само урнатини, поцрнети и голи, што нема ќе сведочат за доживеаниот ужас.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)