Копнат и како бура пеат и како огин палат.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Значи, јазикот е главно физиолошко – психолошка способност на човекот и како таква зависи од сѐ што прави да се менува човекот, т.е. со развивање на еден човек и еден народ се развива и неговиот јазик, со нивното опаѓање – опаѓа и нивниот јазик.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
А К.Мисирков, не само како член – основач и еден од раководителите на една значајна филијала на ТМОРО во Петербург, туку и како личен учесник и набљудувач на овие настани, имаше морално право и општествена одговорност да го изнесе своето мислење за најважните прашања во тој историски момент.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
71. Во октомври-ноември 1902 год., како претседател на ТМОК и како член-основач на МНЛД во С.Петербург, К.П.Мисирков имаше повеќе средби и разговори со најистакнатите словенофили во руската престолнина и притоа од прва рака ги дознае нивните ставови и спрема руската балканска политика.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Исто така Бугарија со својата искусна дипломатија нѐ поддржа…! 5/ за хранењето на избеганите Македонци во Бугарија и како најголема награда за името Бугарин што го насадија кај нас, ни покажаа барем да знаеме кој е причината за сите наши несреќи, а тоа била…Русија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Но тоа нешто е вештачко и како такво ќе трае ден до пладне.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Откако биле заземени градовите, Бурите ја продолжиле борбата со партизанско војување. Дури на 1.7.1902 год. Англија ги присилила Бурите да потпишат мир и како автономни републики да влезат во Британската Империја.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
И како ништо да не сум изминала.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Како некој да ми го украл животот и како некој друг човек да живеел со мојот живот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
На погрешно си ги врзал зборовите и како од туѓа уста си ги слушаш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И како секогаш откако нешто ќе стореше за Лумана, влезе дома посрамен.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Ми се корне кожата и како одронат малтер ми паѓа во постелата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)