Обесен на ѕидот и врзан со еден тел, висеше еден војнички шлем.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Попот и Трајко беа оковани со пранги од по дваесет оки и врзани со синџири за гуши, со белегзии на рацете, потоа двајцата еден за друг и така ѕевгарички идеа водени напред од четворица сејмени, а назад следени од осум.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Тие, сите беа облечени во црни фустани и врзани со црни шамии.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Рацете му се стегнати и врзани, така што лактите му допираат под плеќи.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)