и (сврз.) - горчлив (прид.)

Гледајќи го својот земски бог погледни малку во бедотијата своја ништожен поданик, нималку вреден жеден за внимание, беспомошен слуга Коленичиш пред тој изрод и крвник во твојата внатрешност сѐ е пусто обезличен дух на обичен смртник со мирис на катран и горчливо чуство
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Низ каков сѐ чакал, плевел и горчливи мирудии се провираат водите на животот, и какво сѐ зелениште во него не вирее!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Мал Борче пред некој ден во доверба ми рече дека Кире од кадровското го викале врбов прат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ја тепал жената со стап од врбово дрво и тоа по дебелите меса.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во секој случај и јас но и тој стоиме пред многу нејаснотии.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А потоа, и неговата додатна дилема што мене ме развеселува а него, веројатно дефинитивно го дотепува; она сладникаво но и горчливо прашање, што самиот тој со тивок глас си го поставува: „Дали навистина ќе ја довршам со успех задачава, и како ќе ме наградат ако ги совладам безвредните тешкотии?“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А изгледа јас сум несреќникот што ги умножува?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Крвавата маска на убиениот убиец не била видена ни во ноќна треска.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Мирисало на кланици; и навистина најпрвин по скомињава и горчлива реа се почувствувало, потоа можело и да се види дека остра дурија му ја копа утробата на несреќникот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Скоро што не заплака со гневни и горчливи солзи.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)