и (сврз.) - истрошен (прид.)

Негде се кинеше на слогови невесел и истрошен глас, песната од ослободеното грло беше сонлива и лазеше несигурно по земја.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Глупост, глупавости и глупавштина на сите страни. Безредие и безвредие. Бессуштински разговори и истрошени пријатели, т.е. непријатели.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
„ Ти си мислеше понекогаш“, рече О'Брајан, „ дека моето лице - лицето на еден член на Внатрешната партија - изгледа старо и истрошено.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)