Верувам дека од никаде, ама    баш од глувотијата на оваа мирна улица се појави брат ми, рус и висок, во фармерки и    кожена винтјага, и непоканет почна да зборува, неконтролирано мавташе со рацете,    се закануваше, караше; за пет минути колку што ломотеше сигурен сум дека сѐ ми    извади низ нос, па дури и сендвичот што набрзина го имав излапано во гадното    шинобусиште.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 29-31“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  „Да,“ потврди Рајнер, и непоканет влезе во собата во која бил роден.
               
             
           
            
            
              „Сестрата на Сигмунд Фројд“
               од Гоце Смилевски 
              (2010)