и (сврз.) - одреден (прид.)

Но кога во 1943 година активностите на движењата на отпорот добиле поголемо место во печатот и широк публицитет и одредени личности биле сметани за национални херои, сликата се променила.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Главни непријатели на Маргиналецот се: телевизијата, весниците, универзитетот, како и одредени форми на културно здружување (најомразени се играорците и писателите).
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Маргиналецот има специјална анти-зомби стратегија: во тајни куферчиња (ко што имаше Мелани Грифит во Shining Through, веднаш покрај исечените прсти на непријателите и контрареволуционерните ТЕКСТОВИ: Дерида, Бодријар, Слотердијк, Фаерабенд, Витгенштајн, Дишан, Ворхол, Џојс, Музил...) и во специјални теглички допола наполнети со специфичен наркофилски етер, се чуваат како смалените глави на декапитираните конкуренти така и одредени восочни фигурички - слика и прилика на локалните зомбии; и игли за коса, фала богу, ко во филмот „Матадор“ на Алмодавар.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Но со оглед дека сега сме сè повеќе бомбардирани со неасимилираните шокови на „модерниот“ живот, нашата психа бара нешто вон принципот на задо­­волство.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
„Традиционалната уметност“ беше главно, како што тоа Бенјамин би го рекол, „его- поддржувачка“ - ја чуваше дистанцата и така ја конституираше својата аура.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Оттаму потекнува и одреден впечаток на садизам што ги рефлектираат некои популарни дела за коишто ќе стане збор, бидејќи садистичката компонента е пример на „целисходно мешање на нагоните“.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Така аскетскиот арсенал на тие парадокси, забележан во старите елејски учења и одредени во схоластичките примери за Ахил и желката и Лакот и стрелата, денес можеме да го збогатиме и со новиот технолошки пример...
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Како и да е, тој со своите две збирки раскази, „Ѓон“ и „Скок со стап“ значително отскокна меѓу жабите во мочуриштето, иако неговата иднина како врвен прозаист, си дозволувам да кажам, изгледа прилично несигурно бидејќи во неговите раскази се чувствува одреден недостаток од теми и одредена тежина при создавањето - што е, ако ништо повеќе, лек против неподносливата леснотија на пишување на скрибоманите.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)