и (сврз.) - прв (прид.)

По бурните настани во земјата, по судирот со Сталин и последиците што следуваа, големата изолација на земјата, првин засилениот глад, а потоа незаборавните пакети од Америка, од кои никогаш не го заборавивме месото со шеќер, јајцата и млекото во прав; граничните инциденти и првите жртви со соседните социјалистички земји.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Го прочитаа писмото. Во него учителот Кралев пишуваше: „Брате Даме, тука поминаа двајца луѓе, преоблечени во комитска облека.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Иако беше дење, Даме ја запали ламбата и првиот лист го принесе до ламбата.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Ден по ден, недела по недела, месец по месец и првата година мина...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Во старата опсерваториска сончева кула ни беше покажана и првата снимка на Сонцето.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Го следи градењето на вториот Храм по ослободувањето од вавилонското ропство и првиот обред на либидација, на полевањето со вода на жртвеникот, изразот на желбата за добра дождовна сезона и богат род на полињата.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
И Романиотите и Сефардите, значи, се населиле таму, и во градот Битола, вториот, а во рабинската историја и првиот по значење балкански град.  И покрај значењето за историјата на неговата синагога, рабинот Елеазар бен Цви го немаше посетено балканскиот град по кој таа е именувана.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Еве, да ти кажам оти на нашево село му падна таа голема чест да ги прими и угости најголемите и први дејци на нашата Организација.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ами вака ли ме кандисуаше, побратиме, да ви се придружа?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И не се излага Тренков. Навистина, тие топовски грмежи идеа од Крушево, и навистина Никола Карев со своите другари се расправаше со агите, но не да ги избрка, но сега ја бранеше победата и првата македонска република од турските сили кои донесоа и топови за да ја урнат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тука се сите, — и му ги наброја сите војводи и раководители што беа собрани во колибата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
(Таква сигурност, тоа подоцна го видов, во циркусот немаше; никој таму не можеше да ти гарантира дека, иако си извел една точка на трапез повеќе од петстотини пати, ќе ја изведеш и петстотини и првиот пат.)
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ме гледаше и тој, гледаше во мојата коса во која почнаа да се појавуваат и првите бели влакна, и само повторуваше: „Ништо, ништо не е тоа; тоа е само времето во твојата коса.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
- Оттука не те спасува ниту сто и првиот живот на некој си фраер измислен во книгите – процедува дибекот со качкет – Во триаголниците ја собравме твојата немоќ.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
„Тоа е испосничка ќелија која во стената ја изрежал и издлабил првиот искушеник и првиот пустиножител пред десет века.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Сега во Бугарија е мода да зборуваат дека најголеми непријатели на балканските Словени се: Русите и Австро-Унгарците, кои сакаат на почва на македонското прашање да се зафати и да се продолжи една борба меѓу Србите и Бугарите, која ќе ги ослаби силите и на едните и на другите до таква степен што ќе треба да се набркаат во балканските работи Русија и Австро-Унгарија и првата ќе ги завојува Бугарија и Стамбол, а втората Србија и Солун.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тогаш настанаа и првите оружени судири помеѓу „врховистичките” и „централистичките” чети во Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
34. Д-р Христо Татарчев (1869-1952) од Ресен е еден од основачите и прв претседател на Централниот македонски револуционерен комитет во Солун (1893).
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тогаш до оние околу распарчениот труп стасал задуван Симон Наконтик и првиот што клечел го зграпчил со обете раце за глава.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Еби го со колот в грклан, И за побратимот Пеце, Убиваше, сега умира и моча под себе, Убавина, ова е убавина, Му го фатив јазикот, помогнете ми да му го извлечам од уста, - но дел од оние што не можеле да се допрат до глекавиот куп месо и крвиште јуреле кон белецот и го заплиснале со секири и го боделе со колови, и тој белец, со богата грива но веќе со неколку црвени риги преку кожата, 'рзнувал и се пропнувал пред безмилоста сѐ додека не ги оставил уздите на жилавата гранка, да ѝ се извлече крвав на одмаздата и да ги остави луѓето со запенети муцки, и тие со една и само своја реченица: Имавме секири, ножеви, колови, сега имаме пушка и јатаган и уште двајца мртовци, Коњот не требеше, животинка е, И коњите не им се поарни, носам јас на грбов стари удари на копита, А мене денес копито ме поткачи по коленово, Можело и погоре, имаш пет деца, Молкни, секирава моја уште е жедна.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Илија се појавува на вратата кога сонцето е слезено до ќерамидите на куќарчето и првите зраци го затекнуваат на вратата.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Холанд ги симулира процесите на прилагодување на економските и на биолошките системи и првите резултати ги собира нумерички: „Јас можам да направам карикатура на некој процес и да добијам модел што е скоро сигурно премногу едноставен но кој сепак зафаќа некои особини на ист начин на кој една политичка карикатура успева да улови дел од вистината.“
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Еднаш тој дури можеше да мисли дека тоа е само едно обично запознавање, во кое можеше да биде направено и првото одмерување, или уште и првото бележење на прогонетиот и прогонувачот. Беше некоја утеха.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
За миг се сети на денот на своето полнолетство, на дувањето на свеќите и првата желба.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Мајкиниот гроб е првиот ѕидан гроб во Потковицата и првиот Акиноски гроб во Потковицата, а по него и набрзо потоа дојде оној до него, на татка му...
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И првиот ден немаше, вториот ден немаше, петтиот ден, пак така, ама после, кога ја слеков да ја замијам, нешто како да ме џишна, као да ме опрли.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Вечер Започнува, продолжува. Меѓу крајот на концертот и првиот бис го најдов неговото име и патот. Плоштадот Владас, мостот на пазарите.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Добро е човек да не завлезе во бесмислености: тоа е моја работа, ништо повеќе од моја желба, вистинска желба.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тој беше смирувачки, како и првата слика на Холандија која ја видов пристигајќи со ноќниот воз во холандското утро: слика на светло-зелени холандски ливади во магла над кои како добри фантоми лебдат крупни крави.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Фасадата беше скромно украсена. Прозорците на приземје и првиот кат имаа кремасти метални рамки во кружни форми.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
И, еве уште што: божем многу ослабел во затворот и прва работа му била да нарача котлети и шише шампањ.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Море, побратиме!... И првата тежи и последната тежи!... Разделба е разделба!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Света Пречиста нека те чува од лошо... (Тихо плаче и го бацува в чело). (Печалбарите се определуваат во група и скоро ритуално почнуваат да ја пеат песната на разделбата): Жали моме, да жалиме, еј моме!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Угледувајќи се на своите водачи и први луѓе — на поповите и даскалите, — и селаните тргнаа по тој пат, по патот на омраза и одмазда.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ако погледам уште малку ќе ги видам и првите фиданки На таканаречената ботаничка глобализација Која најстрого пропишува краставиците да бидат прави И да не бидат подебели од осум сантиметри Ако сакаат да бидат пропуштени до трпезите на Европската унија Истата мака си ја имаат и доматите, празот и компирите На кои уште незасеани им се дава до знаење Дека во Европската унија сакаат само прави и мазни И кој им е виновен на кривите краставици
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Кога во глобалистичката агенда не е предвидено Формирање на невладини организации Кои сесрдно ќе се борат за неотуѓивите права на кривите краставици И од нив да се прави салата на европските трпези Како што на пример на почетокот на дваесет и првиот век Имаше портокалови и други невладини организации Кои со каранфили и рози им го поплочуваа патот
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Да биде честит денот и првата ни стапка у првиот ни век!
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Море тој ми испил три илјади гроша Кога дојдов у Канада и прв пут решив да купам алкохол за да го утепам првичниот печалбарски шок, некој ми кажа: „Кај што се продава пиво – нема вино, а кај шо се продава виски - има пиво”.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Бара многу работа, многу негување, вајвење како мало дете, штитење од болести, од разни марази... - отпивна отец Иларион и рече: - Тој е првиот пијалок што е јавен на земјата. И првиот лек.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Чекаше. Во нејзините очи пливаа златни искри. И таа беше како и првата, како и многу Марии на светот.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
„Минатата ноќ“, рече Бартон во дваесет и првата.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Првиот ден и првата ноќ штом ќе пристигнеше дома не гледаше многу во небото.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
ТЕОДОС: Нема една мана, туку триста. Прво и прво, името — Стојанка, селско име.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
КЕВА: Името е од кумот... Се гледа умот.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
На триста и четириесет и првиот ден од годината што истечуваше, Старата Година, елените на Дедо Мраз се видени како наслегнуваат во падината на најмалата државичка на светот, Дардаванија, татковината на Добре, најдобриот човек на светот.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Ама тогаш бев прво одделение и прв пат одев на училиштен есенски излет. Тогаш немаше тетра - пакувања, ниту целофани, ниту најлон-ќеси.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Трипати на ден го менува мирисот: наутро, сѐ додека пука зората и додека врз јасносините и белузнави листенца во капки истрајува росата; на пладне, кога вршник е жегата и квечерум, пред заодот на сонцето - до првиот мрак и првата вечерна роса.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Баба му, ниска и подгрбавена старичка, излезе на вигната и првите партизани кои ги сретна, ги праша: - А бре, ченда, кој тука ви е големио?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ако ви се случило некогаш да сте избегале од дома и првата ноќ да ве затече сред опустени бавчи, каде што шумот на ветерот ви се причинува како сподавен викот од многу гласови, ќе разберете зашто на Мечета – така се викаше тој – сега му тупка срцето како на врапче затворено в клетка.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
ТЕМИ ШТО ГИ ДЕФИНИРААТ КУЛТУРИТЕ 38 ТЕМА култура контракултура ЕМОЦИОНАЛЕН СТАВ Заснована на страв Заоснована на Научнички оптимизам Бавен-ригиден или импулсивен Анимиран, сјаен, Сериозно-возвишен, работник среќен разигран, Арогантен или фалбаџиски самоуверен, отворен, Тврд-опасен или млак-субмисивен пријателски-сочувствителен
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Дваесет и првиот век ќе биде сведок на нова глобална култура, чии припадници припаѓаат на новата раса, ја слават човековата индивидуалност, човековата комплексност, неговите потенцијали, тие се просветлени бесмртници што комуницираат со брзина на светлината и дизајнираат технологии за нивната научна ре-анимација. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 37 okno.mk | Margina #32-33 [1996]
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
18. Оливера Поточка се врати од Чехословачка и прво видување ќе ми рече: — Леле, да знаеш што ти донесов!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Таму го видов првото снесено јајце, првата заклана свиња и првото окозено јаре.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сите преостанати ги изгубив после дваесет и првата година од животот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Ја дале и првата жртва. Ризо Трјаков, 35-годишен, од гевгелиските села, бил болен и не можел да го издржи напорното патување. Неговото тело било погребано в море.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Двете чорлави, бездомни деца се населија во него и првата преспиена ноќ во вагонот беше една од најмирните, најспокојни и најрадосни ноќи во нивниот скитнички живот.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)