Дури Доста го сопаша појасот, го одврза гушалчето, ги разлабави врвците на чорапите и на калците, борината догоре и едвај бледи зраци ја параа црната темница во земникот на Сукалови.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ако во Париз бев растргана и едвај успевав да стигнам секаде-одење на часеви по француски јазик во Алиансата, брзање низ ходниците на метрото да стигнам на време за да се грижам за Патрик, одење во паркот со него, читање на литература за претстоечките испити на факултетот, тука во Бретања уживав во летото со сите негови убавини.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
На перонот останаа тие мои најасакани суштества на светот, а нивните раце правеа движења како птици во лет и стануваа сѐ подалечни и едвај видливи.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
И ми раскажува мене, во тајност, божем не знае дека 3 минути не можам тајна да сочувам, а јас фаќам белешки од нејзиното раскажување и едвај чекам да испијам едно кафе со сонувачот, кој веќе глава на перница нема да стави без неа.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
И оној човек самиот едвај знаеше кое е значењето на буквите древни, и едвај се присеќаваше кое нешто зад која слика се крие.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Мече итро го скри црцалото в пазува и едвај задржувајќи се да не се насмее, се затрча надолу, викајќи: – Кој сака вода, повели!
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
По малку, сосема тивко, како да вардеше да не разбуди некого, Претседателот го затинаше со некаков партал скршеното окно и едвај чујно шепотеше нешто.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Беа изгубени и едвај се изнаоѓаа себе си.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Волците завиваа низ целата ноќ, оддалечени и едвај сепнати.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Мускулите, со кои немаше што да работи, престануваат да му просребруваат, во нив гаснеше онаа маѓија на потребата од напнување, додека стоеше таков, со ноктите вкопани во дланките, со дланките прежилени од своите сопствени нокти и едвај здржувајќи се да не тресне нешто со тупаниците така, за да го здроби со еден замав, едвај задржувајќи се себеси да не истрча низ вратата и да земе да го гази оној снег, да го пробива тој изнаврнат снег, да го изоди сиот сѐ додека здивот не земе да му бие во него како тапан.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Мораше да ја исече и едвај смогна сили да го направи тоа.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)