Тивко, полека умира по еден дел од мојата душа.. а ти молчиш нигде и никаде глас...
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
Би можела да продолжам и никаде да не застанам... сѐ додека не те најдам на крајот од патот...
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
Проповедникот На д-р Ѓорѓи Зафировски Никогаш и никаде Тој не спомна нешто што ние живите го поимаме како време, и ете, во суштина, ние се разликуваме од Проповедникот не сакавме или пак не можевме да сфатиме дека нам не ни одминува времето туку - животот.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Никогаш и никаде не сум видел попитома риба отколку овде на Босфор.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Стварноста постои во човековиот ум и никаде повеќе.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Се наоѓам каде што сакам. Секаде и никаде.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Кои се единствено видливи од оваа положба на некаде и никаде.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Не сум без избор: можам да бидам некаде и никаде.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Еден ден поставија прислушни уреди, антени, радари, детектори, рефлектори, наслушувачи, ѕиркачи, чекачи не би ли нашле дира и алира од уривачот, но него никако и никаде да го откријат.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Каде сѐ не прашувал каде може да се купи таков, жолт путер (каква чудна тавтологија, рече, но вистинита е, и неопходна да се опише токму тој путер); низ годините, по сите градови, по целиот свет, барал таков путер; путерот му станал опсесија, еден вид пасија; но никогаш и никаде не сретнал таква боја и таков мирис.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Не знаеш колку отсечно ги исфрлаше нозете од под газот и никаде да му избега дрвото, да го загуби.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Јас никогаш и никаде од дома не излегувам. Од здравствени причини.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Оти сум ја подгазила со петиците и никаде не се гледа.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Тој имаше зелени очи и пријателски манири и ме праша каде е мојот стан.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Многумина од добрите се женети.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Гледај, ми рече, женет човек ми го рече ова, Можам да ги обвиткам прстите околу тебе и никаде да не те допрам.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Тој и жена му живеат веднаш над мене.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)