Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

На Триманова ѝ се зема за грев наводната блискост со нејзината дотогашна претпоставена шефица, која претходно е избркана од работа – по што следува „логички“ расплет и таа да биде истерана од фирмата, како еден вид колатерална штета од целата ситуација.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Тие, немајќи потребно правно знаење, а и како поевтина варијанта, заеднички се обраќаат до адвокат (А. Мандак) – кој тогаш, пак како попрактично решение им изготвува индивидуални тужби и потоа, поединечно, ги застапува при преземањето на сите правни дејствија – сѐ до завршувањето на спорот, за што си наплаќа 10% од вредноста на целиот спор, плус адвокатски трошоци согласно Адвокатската тарифа (1993)8 – коишто во нејзиниот конкретен спор изнесуваат вкупно 4.760 МКД.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Имено, таа е прогласена за технолошки вишок и, од страна на работодавачот, и е врачено отказно решение.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Претседателот со десната рака ми честита, со левата ме прегрнува, ме бацува и потоа, сѐ уште држејќи ми ја раката, се истргнува да можат присутните да видат колку величествено изгледам со почесниот забрадок во боите на државното знаме околу главата.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Дури вечерта ме испрашуваа и потоа, ноќта, ме одведоа во приземјето на една стара затворска зграда на улицата Хане (тоа го видов дента на излегување), заедно со други истамбулски и светски провалници и пробисвети.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Ноќта врвеше натаму, а јас седнат на масата зад машината за пишување, сеќавав како само нејасни мисли ми врват низ главата, како парки магла кои се тегнат по долината над малото езеро под Лерна и потоа исчезнуваат, и на нивно место доаѓаат нови, сѐ додека дувне ветрот и не ги истера од грлото на котлината.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

По малку време, сите заедно, тој и публиката, заминаа нагоре по она тесно патче што води кон погорните куќи и потоа десно кон двете продавници кај мостот.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Се подадов кон прозорецот, наслушнав, и потоа сосема станав.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

- Уште утре ќе купиме куче и потоа нема да имаме потреба од преговарање дали сакаме да шетаме во паркот, секогаш ќе мора да шетаме, ќе мора него да го шетаме, шетањето ќе стане нужност. (Кога не му паѓа на памет да шетаме дете - ќе шетаме куче).

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Еднаш и чичко Ташко се врати од Берлин (од некаков саем на книгата) со албум за поштенски марки кога јас бев филателист!

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

И потоа често одевме во Гаково, поретко во Загреб, ама секогаш во различен состав.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Во почетокот тоа беа пародии на Бетмен - цртавме наши, доста лоши верзии на Бетмен и потоа измислувавме нови ликови.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Кметот се бакна со Крстана и потоа сите тргнаа кон неговата куќа, каде што ги чекаше Бојана. Таа не излезе.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Таа е обид да се постави невозможна метафора, и потоа да се работи со неа и да се види дека не функционира. Тој е гнил соработник!

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Во бутинот избиј го маслото, исчисти ја куќата, смети го дворот, испечи го лебот и потоа дојди.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Рози си ја избриша солзата со зглобот од раката, онака како што прават децата, и потоа со детска наивност таа нагласи, „Тогаш ние ќе се ослободиме од неа.“

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Низ треперливиот дожд нејзините збунети очи за миг се задржаа на розовиот флокс, потоа се свртеа кон високите сини ралици и потоа се спуштија на жолтото ритче од маргаритки.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Сега стави еден стол до креветот и потоа го донесе послужавникот со појадокот и го стави на столот.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Таа замолча за миг за да дозволи ова да мине низ нејзиното постоење, и потоа го почувствува на себе притисокот од неговите цврсти прсти, само за миг, како да настапи принуден грч.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Приказни како таа почнуваат и потоа се пренесуваат од генерација на генерација, сѐ додека некој не ја одвои вистината од лагата, додека не се исчисти плевелот од пченицата, како што би рекол ти.“

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Па, и потоа преташе, крвта негова, ама јас, штом ќе претнеше тој, веднаш во таа дупката што му ја имав отворено со анџарот во гушата ќе му натурев горешта вода.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

И потоа го замислував како да го слушав како малку фалбаџиски им раскажува на луѓето сред село употребувајќи ги зборовите што сега јас му ги ставав в уста: "Бурнав на портата кај него, како секогаш без теклив, да влезам кај братучедот Методија, ама портата однатре затворена, а и резето однадвор не е ставено.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Потоа настанува кратка пауза, во текот на која Сухов се прави како да се присеќава на нешто, и потоа почнува да вергла.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

-Требаше да се преврти секаква литература...

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

- Што тоа? ги прекина Андон. - Кој умрел и потоа пак оживеал?

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Се растревожил, па наместо да го засили гласот, ја променил станицата и потоа не можел повторно да ја најде.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

И оваа рака не беше родена по цел ден да куцка на тастатура, туку со мал знак да испраќа на губилиште или да дарува живот, и потоа лежерно да ја подава, за бацирака.

„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)

Потоа ни дадоа војнички униформи, по една батериска светилка, пешкир, конци и игла, шамимче за бришење нос, ноженце заедно со лажица и виљушка и потоа нѐ качија на воз и така станавме војници и веќе не бевме деца...

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Со тие два-три зборови на нашиот албански јазик се поздравуваме и потоа стегна сопирачката.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Тогаш нив на број дванаесет во Сибир и потоа и нас, илјадници, во Ташкент...

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Бојот почна есента, та сме го подбрале Италијанецот и го гоневме сѐ до Иван Планина и потоа до Поградец.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Се потпре со дланките на креветот и малку се поткрена, обидувајќи се да стане и да зачекори, но нозете не ѝ беа доволно силни и таа седна немоќно уривајќи се на креветот.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Сара започна да ги ослободува нозете од апаратите, ги отвори кај глуждовите, па кај листовите, кај колената, кај натколениците, кај бутовите, и потоа ги остави на подот.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Понекогаш ја наоѓав како спие, а нејзиното тело го прекриваа пеперутки, и потоа, кога таа се расонуваше, кога полека го размрдуваше телото, тие како облаци одлетуваа од неа.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Сѐ повеќе зборуваше за пеперутките, за нивните метаморфози од јајце, преку гасеница, па кукла, до пеперутка.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

112. И овие констатации резултираат од Мисирковите лични доживувања во ова време, кога тој беше префрлен од Белград во Шабац и потоа пак во Белград.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

74. Д-р Б.М. Бешков – секретар и потоа (од јуни 1903 год.) управник на Бугарското трговско агентство по Битола до Востанието, кога е заменет од д-р Д.Кожухаров.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Организирањето на вечерните училишта за Македонците печалбари, основањето на јадрото од коешто израсна Младата македонска книжовна дружина и остриот судар со бугарските власти на Стамболов, затворањето и потоа бегството во Македонија – зборуваат дека Груев навистина бил „во бројот на сепаратистите”.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Предводникот на другата група одел попретпазливо. Сакал нечујно да дојде до работ на шумата и потоа да ги постави луѓето во широка линија - првиот Онисифор и неговите луѓе биле терачи што ја преплашуваат дивината, вториот ловел без возбуда и пресметано можел да демне во заседа.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Што било потаму? Ништо... Кога до жолчка понижениот Адам Лесновец (самиот тој од гордост си го измислил славољубиво второто име) се вратил во пештерите и кога раскажал, издувувајќи ја со зборовите и маката од себе, дека се повлекол пред жените зашто не сакал да ги тимари (кобилите, рекол) со ластегарка од жал кон животворното млеко што можело да им секне а кое утре требало да ги израснува идните каменоделци, луѓето се насмеале.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Тоа бил миг што еднаш во годината се јавува: наеднаш од две страни зачикчирикале две птици исплакнувајќи си ги грлата со сончева гаргара; потоа попукале сите возможни пупки на дрвјата и на грмушките, бело, жолто и румено, и го поплавиле светот со сладок мирис од кој и лицата на старците се измазнувале; и потоа од проѕирните далечини како да надошле златни потоци.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Неговите придружници можеле да бидат исто така пци пуштени од синџир но тешко го стасувале - Онисифор Мечкојад брзал, потрчнувал кон нагорнината.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

ЛУКОВ: (Ги зема, ги прелистува и потоа погледнува на саатот.) Точен ли ти е часовникот?

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Влегуваат Христов, мажот на Неда, и потоа Луков.)

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Отпрвин, тој ја гледа во очите и потоа немоќно почнува да ја гали. Има нешто безмерно очајно и тажно во тоа негово преплашено галење.)

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Таман што кумот ја крева ногата да заигра и зинува да запее Антица се пушта од орото и почнувајќи од кумот та до кумата и старосватицата им бацува рака и потоа се фаќа на орото.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

ИЛИЈА: Добро си направил (му дава кутија со тутун да направи цигара и потоа го чита писмото).

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Еднаш, божем посегајќи по Орбит мастики, украдов кондом од трафиката, го навлеков на показалецот, и потоа прстот го бутав во презреано јапонско јаболко, замислувајќи какво е чувството да влезеш во нешто толку мирисно, слузаво и меко како што велат дека е во жена.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Зборовите најпрвин се кршеа на делчиња, па се толчеа, се загреваа на алуминиумска фолија и потоа се вдишуваа, како најфин парфем.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Но, уште веднаш потоа мечката пак се сврте кон него, застана сега веќе без никакво двоумење, решена да достои на својот грабеж, како и таа да знаеше дека тој во пушката има само уште два фишека, просто подметнувајќи му го своето тело за тој да ги исфрли уште нив и потоа да ја пушти на мир.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Срнчето, не забележувајќи ја неговата будност продолжуваше да се пресега по една сламка од сеното и потоа долго ја поземаше со својата уста.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Ќе каснеше три-четири залаци и ќе пиеше долго и мрзливо вода и потоа легнуваше на грб.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Па нешто конкретно да се случи и потоа од Карпош па до Аеродром да си пишува колку сака, ако има за раскажување, па сите да видат.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Уште пред смртта, во 1351 година и двајцата биле отфрлени од црквата како еретици и потоа анатемисани...“

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Бездруго вака го протолкувал сонот и Јовановиот одамнешен предок, оној прв што го сонувал и по што го запишал во тефтерот и потоа отишол да стане пустиник.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Очигледно, ништо во врска со Потковицата.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Борис замислено го собира веѓите и потоа станува решителен.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Борците се веднат кон раката на старицата и потоа поаѓаат еден до друг, како да се потпираат во одењето.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Отец Висарион, ќе си ја пушти сенката кон мене, ќе ме покрие ко облак неговата сенка и потоа ќе ги чујам и неговите чекори од квачка.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Цели бозје креваа биковите на рогови. И потоа се затрчуваа и се удираа со челата, како да кршат камења. Насобраните луѓе само подзинуваа со устите, подзамижуваа со очите. 41

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Со прво ќе го погалат кучето по вратот и потоа, наеднаш, ќе го фрлат. Како дабова пењушка. Колку е големо човечкото лицемерие.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

дрво удрено од ровја, црно и го фаќам в гуша и го стегам колку што можам, а тој само потклекнува и кркори, небаре да брбори во вирче вода, пушта шапки и очите му излегуваат надвор, ко откатени ореви, бамуја, и потоа памтам само дека ме удри нешто по глава, и ми скрцка нешто во главата, мислиш некој џам ти се скрши во главата и после, кога се освестив се видов бос, ми ги собуле чевлите и чевлите ги видов на нозете од старшијата, оти после многу денови ме тепаше, ќе ме потепа, потепа, и ќе си фати настрана, и ќе се погледнува во чевлите, во ботушите, ќе се кочопери, ко петел на буниште, ама нема веќе што да ми земе, може само животот или калта од под ноктиве да ми ги земе, и сега еве се дотркалав и до ножот од брат ми...

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

И потоа од сите страни, низ цело село, пеат петли.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

И потоа како да се окуражија: во ист миг посегнаа и ги позедоа чашите.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Тоа им ги рашири очите, им ги зголеми зениците.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Основните единици на анализа во овој модел се биполарни димензии наречени „персонални конструкти”, кои Kelly (1955, стр. 8) ги гледа како обрасци кои личноста „ги создава и потоа се обидува да ги задоволи наспроти реалностите од кои е сочинет светот“. 92 Margina #3 [1994] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Одговорот посрамено го замолча мајсторот, и потоа бевме молчеливи и тажни и двајцата: тој - што психологот не им помага на луѓето, јас - поради силината на неговата беспомошност.

„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)

„Самоубиство од некој кој насмеано го живееше факултетскиот систем?!“ - се запрашав бојазливо и потоа сфатив дека самоубиството не успевав сликовито да го поврзам со систем: отскокнуваа алки и кукачки кои ме поткачуваа.

„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)

Моравме малку да подзастанеме пред да го поминеме џадето и потоа меѓу германската стража се вративме назад.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

А татко ми зад мене, сѐ гледал и потоа ми рече: Што беше она што го читаше? а јас бргу да се снајдам, му реков: Таа девојка не е писмена па ѝ го прочитав писмото од некое беќарче.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Приближно пет години потоа, во 1973, Винстон развиткуваше едно купче документи кои штотуку беа испаднале од пневматската цевка на неговата работна маса, кога наиде на парче хартија кое очигледно било ставено меѓу другите и потоа заборавено.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Единствена грижа му стана како да открие што е тоа што тие сакаат да им признае и потоа да го признае брзо, пред мачењето одново да почне.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Како да си пливал против струјата која те враќала назад, независно од тоа колку силно да си се борел и потоа како да си свртел и си се препуштил на струјата, наместо да ѝ се противставуваш.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Ќе работите извесно време, ќе ве фатат, ќе признаете и потоа ќе умрете.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Видел како ги довлечкуваат врзани луѓето и потоа, од кај црквата, каде што бил сместен штабот на бригадата, ги слушнал рафалите.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Му ги гледав движењата кога посегнуваше по леб - зема кришка и потоа не откршува залаг по залаг, туку ја крши само на две, и веднаш загризува.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Ох, Пелагијо! ја избакнува, ја навлажнува со солзи и качувајќи се горе, сега веќе не срамејќи се ни од Добра, ни од мајка си, ни од другите , се свртува уште еднаш и проговорува Ја враќам неговата семка во Македонија и ич не ми е гајле дали летнал со веленцето или се пикнал во некоја дупка! се притиска по мевот лесно и внимателно и потоа влегува во тисканицата, во темницата на вагонот.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Внучиња, едни тагуваа што ве немаат други што ве оставаат и потоа заедно легнаа под мене мракот мој да не го видите.

„Вардар“ од Анте Поповски (1958)

Историјата на мајкиниот егзил може да се сведе на нејзиното живеење на грчко албанската граница (во родниот Лесковик), во гратчето Јанина, каде што се школувала, потоа животот на албанско-македонската (југословенската граница) во Поградец, во сливот на изворите на Охридското Езеро, патувањето во 1939 година со Татко во Италија, и потоа патувањето од Струга во Тирана во 1943 година, како и последното патување во животот, во 1974 година во сталинистичка Албанија.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

И потоа, конечно, ни се загуби од видот. Таа веќе беше во враќањето...

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Низ дворот црковен луѓето тешко се пробиваат до црквата, особено оние што зад себе влечат добиток за да го подарат; калуѓерите одат пред нив, се пробиваат низ настисканиот народ и им прават пат; пред секој што носи дар, зурлите одат напред, свират, а дарителот по нив; свртуваат по три пати околу црквата со добитокот и потоа им го предаваат на калуѓерите.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

- И потоа? - заинтересирано праша Трајче.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Кога крварењето упорно не престануваше, тој цврсто си ја завитка ногата со еден завој кој го ископа од тоалетната фиока и потоа го зацврсти со леплива лента. Маргина 34 89

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Мајчина душичка - упатство за чај – Се пие вудве или насамо но не претерано често се зоврива, по правило покриен во земјени, бронзени или керамички садови, дома во таа топла и задимена чајџилница на прекипнувањето: преку, отаде, и пред тоа, и потоа; потпивнувај, загревај се додека е жежок додека си желна шмркај, шмукај (наши сме) напари се задржи го колку што можеш подолго в уста, шлапкај со јазикот миризливоста, сладоста и краснописот на длапката да ги сети-ш; дотурај пополека, измешај го со лажичката желба за чај – жалба за младост секоја планина – своја падина потсркнувај чај – Бах чај – Жар чајни печива мед и путер; чајот не се пие од-нога пиј кроце, голтка по голтка г’тка по г’тка меѓу редови.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Неколку години потскокнуваа како жаби, а во жешките летни денови го бараа татко си што седеше под јаболкницата, ги ладеше со свои-те крилја и им раскажуваше диви, ѕвездени сказни за облаците-острови, за небесните океани, за превезите од магла и ветер и за тоа како вкусот на ѕвездите ти се топи на јазикот, како прилега тоа кога како камче паѓаш од Монт Еверест и потоа се престоруваш во зелен цвет, кога крилјата ти се расцветуваат еден миг пред да го допреш дното!