и (сврз.) - прекорно (прил.)

Излезе Бузо и прекорно ме погледна.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Така зборува повисоката жена, сепак строго и прекорно. Кожата на лицето ѝ е остра.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ме погледна зачудено Масим, синот на стрико Бојан, ја подотвори устата во чудо, ги ококори очите и прекорно ми рече: Какво писмо ти пратил татко, кога тој почина пред една година во Домот за старци во Катланово, го погребавме по сите обичаи на градските гробишта, му правевеме помен на четириесеттиот ден и парастос на годината од умирањето?
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)