и (сврз.) - пријатно (прил.)

Просто чувствувам како пријатноста ми доаѓа и пријатно ми е од самата најава на пријатноста.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Под сенката на нивните разгранети крошни беше тихо и пријатно.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Зраците на изгревот удираа во неа и трептежот на нејзиниот полн сјај продираше во собата меко и пријатно.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Задушно е и пријатно, пријатно. Дојди, дојди ти со мене!
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Митко го зема ниското столче и се наместува зад печката, до ѕидот. Тука е топло и пријатно.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Некаде далеку угоре по долината, кога неговата разоденост беше престорена во една свикнатост, од која му беше топло и пријатно во секое делче од неговото тело тој, сосема мирно, продолжувајќи без тешкотии да се пробива, почна еден обичен, тих разговор со оној свој самјак.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)