На селаните место за милост им беше само Бошко Манев, иако сега сите го знаеја дека е само јатак на Лумана и ништо друго.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Дури и оној внук на синот или на внукот на зографот од првата половина на деветнаесеттиот век, иако сега издуван, јунак и артилерец во српска или бугарска батерија од балканските војни, седеше под сенка со чанак попара пред себе, давеше муви во реткото млеко и мавтајќи со лажицата пееше со децата.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)