Порано се бричеше на неколку дена, потпирајќи го огледалото на ѕидот од бараката во дворот за да му гледа подобро или одеше во берберницата за да ги почувствува барем еднаш неделно нежните прсти на фризерката која го бричеше жулкајќи го по лицето за да провери каде треба уште да помине со бричот или по бричењето да го намачка со мирис и помада.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Имено, во синорот на селото се случуваше тоа што често бидуваа претепувани и ограбувани, христијани и Турци, ои доаѓаа во дуќаните во селото или одеа на пазар во Прилеп, а грабачите никако не можат да бидат фатени.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)