Не постоеја докази, само краткотрајни погледи што можеа да значат било што или ништо: делови од прислушнати разговори, бледи чкрабаници по клозетските ѕидови, еднаш дури, кога двајца странци се сретнаа, едно мало движење со рацете што изгледаше како да може да биде знак за распознавање.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Помнењето е хазард
коцкање во кеш, сѐ или ништо
артикулација на митскиот образ
трема пред совршената форма
на праобразот, затоа запомнатото мами
колку и заборавеното!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)