Затоа патријархалниот маж-војник постојано мора да бара и произведува (нпр. со медиски воени кампањи, но и со вистинска војна) некое „единство”, ВО КОЕШТО ТОЈ САМИОТ СТОИ НА ВРВОТ, како политичко или „морално” водство, како војник или беседник.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)