О, води, мислеше, води, води, и јас сум од корен од своето небо матен но немам веќе сили да бидам и лут, вака без дефинитивна сметка што сум со едно срце, еден мозок, една бездомност - човек или вепар, со ситни капки грев во овие очи.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)