Под претпоставка дека теоријата на кибернетиката може во себе да ги смести сите метафизички поими - сѐ до поимите на душата, животот, вредноста, изборот, сеќавањето - кои до неодамна се употребуваа во смисла на спротиставување на машината и човекот7 таа треба да го задржи, сѐ додека не се открие неговата историско-метафизичка припадност, поимот на писмо, трага, грама или графема.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Најпосле, без оглед на тоа дали постојат или не постојат суштински ограничувања, целото поле покриено од страна на кибернетичката програма ќе биде поле на писмото.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Ова проткајување резултира со тоа што секој елемент - фонема или графема - е конституиран врз основа на трагата во него на останатите елементи од ланецот на системот.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Оваа ситуација отсекогаш се навестуваше.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Како што Дерида вели (4, стр. 26): Без разлика дали се работи за изговорениот или пишаниот дискурс ниеден елемент не може да функционира како знак без упатување на друг елемент кој самиот не е едноставно присутен.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Оттаму, значењето е конституирано од, како што вели, “играта (изведбата)” на différance. 3.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)