Седи покрај работната маса, ја разгледува книгата; веројатно истата онаа за која сношти зборуваше како за раритет; како за скапоцена посебност; го потсетувала на древните свети книги или записи што, случајно втасале до нас од некое неодредено време па оттаму и сите оние нејасни претпоставки во толкувањата.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Ние децата го гледавме како си заминува, по долгиот разговор со татко ми, но и со некоја книга или записи.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Трагав по било какви книги или записи кои ќе сведочеа за неговите врски со амбасадорот Фетхи Беј Окјар.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)