И кога ќе почнеше сонцето да излегува од сртот на планината и тој излегуваше од дома, одеше во каменоломот и почнуваше да чука на камењата; по сенката што ја фрлаа камењата, знаеше колку е искачено сонцето, дали е време за ручок, ужина или да отпочине малку, да ги одмори рацете, да ги размрда прстите кои му се згрчуваа и прилепуваа стискајќи го долго глетото, да ги отпушти нозете отрпнати од долго седење или клечење.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)