Сциентистичките поими на расата или културата ја губат својата оперативна вредност, а нацијата на Ренан веќе не му се јавува во форма на еден ентитет туку во форма на она што Хусерл, нешто подоцна, ќе го нарече “интерсубјективна заедница”.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Во двата случаи, имено, луѓето трпат огромно развластување: во име на нивната најдлабока суштина тие стануваат лишени од правото на било какво располагање со своите судбини; расата или културата се вистината чии што се тие носители наспроти својата волја, вистината која ја обезвреднува нивната свесна желба.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
За да семантичките, политичките или општите прашања за организацијата на подрачјето на бивството, нпр. подрачјата на универзитетот или културата, бидат можни, тие не смеат да бидат поставени едноставно одвнатре.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Медиите се стремат да бидат место на брзи одлуки, со малку место за вредните, често недовршени, и секогаш поетски неуверливи - преведувања на идеологијата, уметноста или културата.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Го поддржувам гестот на Александар Бренер зашто пулсира со енергија, зашто, уста на уста, му дава живот на она што е мртво, како што се мртви уметничките дела или културата, закопани во нашата меморија, нашата свест, нашите книги.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Она што е статично е мртво, како историјата, додека динамичното е живот, а понекогаш и уметност, како во случајот на Александар Бренер.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
За други теоретичари, границата е природна ако таа одделува групи од различна раса, јазик, или култура.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Според Бауд и ван Шендел, проучувачите во САД повеќе го користат терминот frontier, додека Британците повеќе ги претпочитаат boundary и border, но разликата во термините исто така имплицира и концептуална разлика.3 Терминот ‘boundary’ често се користи во дипломатскиот дискурс за точната локација на границите, но има и поопшто значење, во смисла на линија на одвојување помеѓу различни народи или култури.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
И секогаш има номади кои талкаат низ просторот меѓу границите, претворајќи ги во места за средба, места на трговија, меѓузони.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)