Таквите оставаа, според тежината на болеста — да служат по една две години на манастирот, се разбира бесплатно — за здравје, и кога ќе си отидеа по две години, ќе пуштеа на дизгот по некој черек, бела меџудија или лира — како им стига рака.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)