Притоа воопшто не ми беше намера, без оглед на спротивставените мислења на поединци кои воопшто и не ја прочитале книгата, да ги измешам литературата и филозофијата. 4Кога пишувате книга како оваа, дали ја пишувате исклучиво во однос со собеси или пак таа е наменета за некое читателство? 4Сигурно дека се обраќам кон читатели за кои претпоставувам дека би можеле да помогнат, да ме следат, препознаат, одговорат.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
За мнозина од нас многу е лесно да се занемари или површно да се појми страв, страдање или начинот на кој психичката болка го мачи ментално заболеното лице.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Тоа е начин да се биде и внатре и надвор, секогаш со можност за влез или излез.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
За деконструкционстичкото преведување е значајно тоа што тој упатува на смислата на патишта или начини што водат до некое место како што вратата води кон градината, или патот води кон градот, изразувајќи смисла на распостилање или протегање кон нешто.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Таквата контаминација на угледниот филозофски дискурс со книжевен текст што се смета за соблазнителен или опсцен и меѓусебната контаминација на нивните различни правила или начини на пишување, можеа да се причинат како силовити - веќе при самото „обликување на страницата“.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Исто така, тоа е начин да се гледаат 221. 72 Elizabeth Grosz, Architecture from the outside: essays on virtual and real space (Cambridge, Mass.: MIT Press, 2001), xviii. 73 Ibid, p. 93. 58 од дистанца нештата на двете страни од границата, или начин да се живее во една култура а истовремено да се остане далечен од неа: „Косата црта, незабележливата линија што го дели A од –A, едниот бинарен поим од неговиот друг е место на исклучената средина, единственото место на преговори меѓу нив, единствениот простор за движење, единствената позиција од која може да се подметне пукнатина или дупка во самодефинираниот поим што воспоставува бинарна привилегија и оттаму во орбитата на самата бинарна структура. (...) Она помеѓу е тоа што ја зајакнува и овозможува транзицијата на другото од бидување друго на едното до сопствено настанување, до реконституирање на друг однос со поинакви услови.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)