или (сврз.) - одрече (имн.)

Нема сомнение дека човекот може смислено да се прашува за односот на речениците во даден јазик и она што тие треба да го означуваат, и не сфаќам зошто ова прашање не би можело да биде генерализирано, така што темелно би ги испитале општите услови на изрекување на можниот факт. okno.mk | Margina #15-16 [1995] 59 A.C.GRAYLING WITTGENSTEIN’S INFLUENCE (втор дел) Дистинкцијата помеѓу акциденталното, механичкото и интелигентното следење на правила почива врз припишување или одрекување на поседувањето на содржински когнитивни состојби на оние кои ги следат правилата, а тие ни овозможуваат да проговориме за овие практики и за она што нив ги објаснува во рамките на пошироката проблематика на опишување, предвидување и објаснување на интелигентното однесување воопшто.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Всушност, тие припаѓаат на она што денес се смета како домен на општата семантика, и не гледам никаков разлог дека самото тоа ги прави бесмислени.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Вака, разговарам сам со себеси, и не можам да најдам потврда или одрекување.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Судот е должен, без одлагање, да донесе делумна пресуда ако врз основа 115 на признание или одрекување од повеќе истакнати барања само некои узреале за конечна одлука, или ако само еден дел од барањето узреал за одлука.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
При оцената дали ќе до- несе делумна пресуда судот особено ќе ја земе предвид големината на барањето или делот од барањето кој узреал за одлука.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ова објаснува зошто ужасот може да сосуштествува со урнебесноста во поетиката на машкиот геј-дискурс, а човечките неволји, како што е епидемијата на ХИВ/сида, може да станат средства за пародија без најмала импликација на свирепост, дистанција или одрекување – без онаа „моментална анестезија на срцето“ за која филозофот Анри Бергсон мислеше дека е нужна за секоја комедија.197 Според некакво хетеросексуално и хетеронормативно културно мерило, кое ја мери искреноста на јавните сентименти според тоа за колку стрејт треба да се сметаат – според јачината на нивното категорично одбивање да ја признаат сопствената перформативност, според нивното свечено клонење од секакво признавање на театралноста или на играњето улоги, на секаков дослух со својата публика околу формалната или конвенционалната природа на нивниот израз и околу недозволивоста на нејзиното признавање – според тоа мерило, велам, сигурно би изгледало дека италијанските вдовици од Фајер Ајленд си ги тривијализирале чувствата, не си ги сфаќале сосема сериозно.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)